żywe

  • 101okulizować — ndk IV, okulizowaćzuję, okulizowaćzujesz, okulizowaćzuj, okulizowaćował, okulizowaćowany ogr. «dokonywać okulizacji; oczkować» ∆ Okulizować w śpiące oczko «dokonywać okulizacji pod koniec lata, tak że oczko wypuszcza pęd dopiero w następnym roku» …

    Słownik języka polskiego

  • 102osiąść — dk XI, osiądę, osiądziesz, osiądź, osiadł, osiadła, osiedli, osiadłszy osiadać ndk I, osiąśćam, osiąśćasz, osiąśćają, osiąśćaj, osiąśćał 1. «obrać sobie siedzibę, mieszkanie; osiedlić się, ulokować się» Na starość osiadł na wsi. 2. «opadając… …

    Słownik języka polskiego

  • 103pacht — m IV, D. u, Ms. pachcie 1. daw. «korzystanie za opłatą z czyjejś własności (zwykle z karczmy, bydła, młyna); dzierżawa, arenda» ◊ dziś żywe Oddać coś (kogoś) w pacht «przekazać wyłączną kontrolę, władzę nad czymś (nad kimś), powierzyć coś (kogoś) …

    Słownik języka polskiego

  • 104pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… …

    Słownik języka polskiego

  • 105parcie — n I 1. «naciskanie, ciśnienie, napór» Parcie wód przerwało tamę. Parcie rumowiska skalnego powaliło drzewa. Parcie gruntu na mur oporowy. ∆ bot. Parcie korzeniowe «ciśnienie powstające w korzeniu rośliny, związane z aktywnym pobieraniem wody… …

    Słownik języka polskiego

  • 106pardon — m IV, D. u, Ms. pardonnie, blm daw. «przebaczenie, darowanie winy; na wojnie: darowanie życia» dziś żywe we fraz. Bez pardonu (bić się, wyrzucić kogoś, obejść się z kimś itp.) «nie zważając na nic, nie oszczędzając nic i nikogo (bić się, obejść… …

    Słownik języka polskiego

  • 107pierworodny — pierworodnyni 1. «o dziecku: urodzony najwcześniej, pierwszy u rodziców, najstarszy z rodzeństwa» Pierworodny syn. Pierworodna córka. 2. daw. «wrodzony, przyrodzony» dziś żywe tylko w terminologii religijnej: Grzech pierworodny «grzech Adama i… …

    Słownik języka polskiego

  • 108piędź — ż V, DCMs. piędzi; lm M. piędzie a. piędzi, D. piędzi «dawna miara długości równa mniej więcej ośmiu calom albo odległości od końca kciuka do końca środkowego palca rozpostartej dłoni» dziś żywe we fraz. Bronić każdej piędzi ziemi, walczyć o… …

    Słownik języka polskiego

  • 109podobny — podobnyni, podobnyniejszy 1. «mający pewne cechy zbieżne, prawie identyczne z czymś, z kimś; zbliżony do kogoś wyglądem, przypominający kogoś» Bardzo, bliźniaczo, uderzająco podobny. Sen podobny do omdlenia. Bracia podobni do siebie z charakteru …

    Słownik języka polskiego

  • 110pokarm — m IV, D. u, Ms. pokarmmie; lm M. y 1. «to, czym się żywią organizmy żywe; pożywienie» Pokarm roślinny, zwierzęcy. Wartościowy, ubogi pokarm. Pokarm bogaty w białko. Przyjmować pokarm. Pokarm dla rybek. przen. Sztuka jest pokarmem dla ducha …

    Słownik języka polskiego