życia

  • 61trup — 1. pot. Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)...; prędzej trupem padnę, nim... «powiedzenie używane w sytuacji, kiedy ktoś w żadnym wypadku nie chce się na coś zgodzić, pozwolić na coś, czy czegoś zrobić»: Choćbym miał paść trupem, nie pozwolę,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 62dożywocie — n I; lm D. dożywocieci 1. «umowa, na podstawie której właściciel nieruchomości, w zamian za przeniesienie prawa jej własności, zastrzega dla siebie, dla małżonka lub innych osób bliskich prawo do dożywotniego utrzymania; majątek, dochód,… …

    Słownik języka polskiego

  • 63głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …

    Słownik języka polskiego

  • 64misterium — n VI; lm M. misteriumria, D. misteriumriów 1. «średniowieczny dramat religijno dydaktyczny o tematyce zaczerpniętej ze Starego albo Nowego Testamentu lub z życia świętych i męczenników» Misterium pasyjne. 2. zwykle w lm, rel. «w starożytności:… …

    Słownik języka polskiego

  • 65ośrodek — m III, D. ośrodekdka, N. ośrodekdkiem; lm D. ośrodekdki 1. «środkowy, centralny punkt czegoś» zwykle w terminologii specjalnej: ∆ anat. Ośrodki nerwowe «skupiska komórek nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym kierujące określoną czynnością… …

    Słownik języka polskiego

  • 66poważny — poważnyni, poważnyniejszy 1. «zachowujący powagę, pełen powagi; dostojny, majestatyczny» Poważny człowiek. Poważna matrona. Poważny tłum. ◊ Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka» 2. «wyrażający powagę,… …

    Słownik języka polskiego

  • 67powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… …

    Słownik języka polskiego

  • 68pozbawić — dk VIa, pozbawićwię, pozbawićwisz, pozbawićbaw, pozbawićwił, pozbawićwiony pozbawiać ndk I, pozbawićam, pozbawićasz, pozbawićają, pozbawićaj, pozbawićał, pozbawićany «spowodować utratę czegoś, przyczynić się do utraty czegoś przez kogoś lub przez …

    Słownik języka polskiego

  • 69rozwój — m I, D. rozwójwoju, blm 1. «proces przeobrażeń, zmian, przechodzenia do stanów lub form bardziej złożonych lub pod pewnym względem doskonalszych; także pewne (wyższe) stadium tego procesu, rozkwit, rozrost» Bujny, dynamiczny, gwałtowny, powolny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 70topić — ndk VIa, topićpię, topićpisz, top, topićpił, topićpiony 1. «zagłębiać, zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę, w celu pozbawienia życia; sprawiać, żeby coś się znalazło pod wodą, poszło na dno» Nie chciał topić małych kociąt, szczeniąt. Topić… …

    Słownik języka polskiego