żadne

  • 51przestraszyć — dk VIb, przestraszyćszę, przestraszyćszysz, przestraszyćstrasz, przestraszyćszył, przestraszyćszony rzad. przestraszać ndk I, przestraszyćam, przestraszyćasz, przestraszyćają, przestraszyćaj, przestraszyćał, przestraszyćany «spowodować, że ktoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 52przestroga — ż III, CMs. przestrogaodze; lm D. przestrogastróg «wskazówka, uwaga ostrzegająca przed kimś, przed czymś, pouczająca o czymś; ostrzeżenie» Przestroga na przyszłość. Dawać komuś przestrogi. Udzielać przestróg. Usłuchać przestrogi. Coś jest dla… …

    Słownik języka polskiego

  • 53się — 1. «zaimek zwrotny będący formą biernika, używany zwykle przy czasownikach, odpowiadający formie siebie lub będący formą dopełniacza, używany rzadko, tylko przy czasownikach zaprzeczonych» Widział się w lustrze. rzad. Nie widział się na tym… …

    Słownik języka polskiego

  • 54skarb — m IV, D. u, Ms. skarbbie; lm M. y 1. częściej w lm «zbiór kosztowności, rzeczy drogocennych; majątek, bogactwo» Skarb rodzinny. Gromadzić skarby. ◊ Za skarby świata, za żadne skarby, za skarby «w żadnym wypadku, za nic w świecie, pod żadnym… …

    Słownik języka polskiego

  • 55świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …

    Słownik języka polskiego

  • 56ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …

    Słownik języka polskiego

  • 57włos — m IV, D. a, Ms. włossie; lm M. y 1. «nitkowaty zrogowaciały wytwór naskórka ssaków, składający się z zagłębionego w skórze korzenia z cebulką oraz z wystającej ponad skórę łodygi (trzonu); w lm owłosienie głowy ludzkiej» Koński, psi włos. Cienki …

    Słownik języka polskiego

  • 58zaklęcie — n I 1. rzecz. od zakląć. 2. lm D. zaklęcieęć «gorąca prośba, błaganie» Żarliwe zaklęcia. Nie pomogły żadne zaklęcia. 3. lm D. zaklęcieęć «magiczna formułka wywołująca rzekomo nadprzyrodzone skutki (występująca w baśniach, w pierwotnych obrzędach… …

    Słownik języka polskiego

  • 59zawęźlać — ndk I, zawęźlaćam, zawęźlaćasz, zawęźlaćają, zawęźlaćaj, zawęźlaćał, zawęźlaćany zawęźlić dk VIa, zawęźlaćlę, zawęźlaćlisz, zawęźlaćwęźl, zawęźlaćlił, zawęźlaćlony «wiązać, zawiązywać w węzeł; supłać, plątać» Zawęźlona sieć. przen. Zawęźlone… …

    Słownik języka polskiego

  • 60znikąd — «z żadnego miejsca, z żadnej strony, od nikogo» Znikąd pociechy, pomocy, ulgi. Znikąd nie dochodziły żadne odgłosy …

    Słownik języka polskiego