świtać
1świtać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIIIa, świtaća, świtaćają {{/stl 8}}– zaświtać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dniu: zaczynać się, pojawiać się, budzić się, wstawać : {{/stl… …
2świtać — ndk I, świtaćta, świtaćają, świtaćał «o dniu, poranku itp.: zaczynać być widocznym, ukazywać się; wstawać» Dzień, ranek świta. Jasność świtała na horyzoncie. ◊ Coś komuś świta (w głowie) «ktoś zaczyna coś rozumieć, czegoś się domyśla» ◊ Coś (np.… …
3świtać — Mieć nagle pomysł; przyjść do głowy Eng. To have a sudden idea; to come to mind briefly …
4świtać w głowie — Mieć nagle pomysł; przyjść do głowy Eng. To have a sudden idea; to come to mind briefly …
5świtać we łbie — Mieć nagle pomysł; przyjść do głowy Eng. To have a sudden idea; to come to mind briefly …
6свет — род. п. а, укр. свiт, род. п. у, блр. свет, др. русск. свѣтъ, ст. слав. свѣтъ φῶς, φέγγος, αἰών (Остром., Клоц., Супр.), болг. свет(ът) (Младенов 577), сербохорв. све̑т, сви̏jет, словен. svȇt мир, люди , чеш. svět мир , слвц. svet, польск.… …
7Schwitalla — Übername zu poln. switac »hell werden, tagen, dämmern« …
8Switala — Übernamen zu poln. mda. switac »mit den Füßen schlagen« …
9Switalla — Übernamen zu poln. mda. switac »mit den Füßen schlagen« …
10świtanie — n I 1. rzecz. od świtać. 2. lm D. świtanieań → świt …
- 1
- 2
