ślepy (na

  • 81pułap — m IV, D. u, Ms. pułappie; lm M. y 1. «w drewnianym stropie belkowym: pokład z desek przymocowany pod belkami; podsufitka; potocznie: drewniany strop albo sufit» Ktoś, coś sięga do pułapu. ∆ Ślepy pułap «w drewnianym stropie belkowym: wewnętrzna… …

    Słownik języka polskiego

  • 82rządzić — ndk VIa, rządzićdzę, rządzićdzisz, rządź, rządzićdził, rządzićdzony 1. «sprawować rządy, mieć władzę, panować nad kimś, nad czymś, władać, kierować kimś albo czymś; zarządzać, rozporządzać czymś» Rządzić mądrze, sprawnie, sprawiedliwie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 83sprowadzić — dk VIa, sprowadzićdzę, sprowadzićdzisz, sprowadzićwadź, sprowadzićdził, sprowadzićdzony sprowadzać ndk I, sprowadzićam, sprowadzićasz, sprowadzićają, sprowadzićaj, sprowadzićał, sprowadzićany 1. «spowodować przybycie kogoś, znalezienie się czegoś …

    Słownik języka polskiego

  • 84strzał — m IV, D. u, Ms. strzałale; lm M. y 1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący» Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy. Celny, chybiony,… …

    Słownik języka polskiego

  • 85ślepawy — ślepawywi «mający słaby wzrok, nieco ślepy» Stary, trochę ślepawy koń …

    Słownik języka polskiego

  • 86ślepiec — m II, DB. ślepiecpca; lm D. ślepiecpców 1. W. ślepiecpcze (ślepiecpcu); lm M. ślepiecpcy, B.=D. książk. «człowiek ślepy, niewidomy» Prowadzić ślepca. 2. W. ślepiecpcu; lm M. ślepiecpce, B.=M. zool. «Spalax, gryzoń z rodziny o tej samej nazwie, o… …

    Słownik języka polskiego

  • 87ślepo — przysłów. od ślepy a) w zn. 1: zwykle w przen. «bezkrytycznie, bez żadnej analizy, refleksji, bez zastanowienia, bez kontroli» Być ślepo do kogoś przywiązanym. Wierzyć komuś ślepo. Być komuś ślepo posłusznym. Ufać komuś ślepo. b) w zn. 2: Ślepo… …

    Słownik języka polskiego

  • 88tor — I m IV, D. u, Ms. torze; lm M. y 1. «trasa, droga, po których porusza się jakieś ciało; droga, którą zakreśla w przestrzeni poruszający się obiekt, np. pocisk, pojazd kosmiczny; trajektoria» Tory planet. Tor światła. Tory elektronów wewnątrz… …

    Słownik języka polskiego

  • 89traf — m IV, D. u, Ms. traffie; lm M. y «nieprzewidziane, nieoczekiwane zdarzenie; przypadek, zbieg okoliczności» Szczęśliwy, ślepy, dziwny traf. Wyjątkowy traf. Traf tak zdarzył, zrządził. Traf tak chciał. ◊ pot. Trzeba trafu «tak się zdarzyło, tak się …

    Słownik języka polskiego

  • 90zapędzić — dk VIa, zapędzićdzę, zapędzićdzisz, zapędzićpędź, zapędzićdził, zapędzićdzony zapędzać ndk I, zapędzićam, zapędzićasz, zapędzićają, zapędzićaj, zapędzićał, zapędzićany 1. «pędząc, popędzając zmusić kogoś, coś (zwierzęta) do wejścia gdzieś, do… …

    Słownik języka polskiego