śledzić

  • 21pikietować — ndk IV, pikietowaćtuję, pikietowaćtujesz, pikietowaćtuj, pikietowaćował pot. «pilnować, śledzić, czuwać» …

    Słownik języka polskiego

  • 22pilnie — pilnieej 1. «dokładając starań, nie szczędząc wysiłku, troskliwie, gorliwie, starannie; uważnie, bacznie» Pilnie odrabiać lekcje, słuchać wykładu, czytać prasę. Przykładać się do czegoś pilnie. Czuwać pilnie nad czymś. Śledzić pilnie rozwój… …

    Słownik języka polskiego

  • 23położenie — n I 1. rzecz. od położyć Położenie ręki na ramieniu. Położenie fundamentów, podłóg. Położenie chorego do łóżka. 2. «miejsce, gdzie się coś znajduje, gdzie jest położone; pozycja zajmowana przez dany przedmiot w stosunku do otoczenia» Malownicze,… …

    Słownik języka polskiego

  • 24puls — m IV, D. u, Ms. pulssie; lm M. y 1. «rytmiczne rozciąganie sprężystej ściany tętnic wywołane nagłymi zmianami ciśnienia krwi w następstwie skurczów i rozkurczów komór serca; tętno» Przyspieszony, rytmiczny puls. Puls słabnie, ustaje. Zbadać puls …

    Słownik języka polskiego

  • 25szpiegować — ndk IV, szpiegowaćguję, szpiegowaćgujesz, szpiegowaćguj, szpiegowaćował, szpiegowaćowany «trudnić się szpiegostwem, być szpiegiem; śledzić kogoś» Szpiegować na rzecz wroga. Szpiegować kolegę …

    Słownik języka polskiego

  • 26śledzenie — n I rzecz. od śledzić …

    Słownik języka polskiego

  • 27wąchać — ndk I, wąchaćam, wąchaćasz, wąchaćają, wąchaćaj, wąchaćał, wąchaćany «wciągać nosem zapach czegoś» Wąchać kwiaty, perfumy, lekarstwo. Kot wąchał mleko. ◊ pot. Nie wąchać prochu «nie brać udziału w strzelaniu, w bitwie, w walce zbrojnej; nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 28węszyć — ndk VIb, węszyćszę, węszyćszysz, węsz, węszyćszył «o zwierzętach: węchem szukać czegoś, rozpoznawać coś; wciągać nozdrzami zapach czegoś, wietrzyć» Wilki węszyły żer. Pies węszył tropy. przen. pot. a) «śledzić, tropić kogoś, coś» b) «podejrzewać… …

    Słownik języka polskiego

  • 29wietrzyć — ndk VIb, wietrzyćrzę, wietrzyćrzysz, wietrz, wietrzyćrzył, wietrzyćrzony 1. «umożliwiać dostęp świeżego powietrza; wystawiać coś na działanie świeżego powietrza» Wietrzyć mieszkanie. Wietrzyć futra na balkonie. 2. «o zwierzęciu: szukać, śledzić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 30zaczaić się — dk VIa, zaczaić sięczaję się, zaczaić sięisz się, zaczaić sięczaj się, zaczaić sięił się zaczajać się ndk I, zaczaić sięam się, zaczaić sięasz się, zaczaić sięają się, zaczaić sięaj się, zaczaić sięał się «ukryć się, aby móc kogoś śledzić,… …

    Słownik języka polskiego