łobuz

  • 21chuligan — m IV, DB. a, Ms. chuligannie; lm M. ci i, te y, DB. ów «człowiek naruszający obowiązujące normy współżycia społecznego; łobuz, awanturnik» Banda chuliganów. ‹ros. z ang.› …

    Słownik języka polskiego

  • 22dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …

    Słownik języka polskiego

  • 23drab — m IV, DB. a, Ms. drabbie; lm M. y, DB. ów pogard. «rosły, wysoki mężczyzna; dryblas; łobuz, opryszek» Napadł na niego jakiś drab …

    Słownik języka polskiego

  • 24drań — m I, DB. drania; lm M. dranie, DB. drani, rzad. draniów pot. «człowiek podły, nikczemny, przewrotny; łobuz, nicpoń, gałgan» Był skończonym draniem. ◊ Zimny drań «człowiek opanowany, odznaczający się bezwzględnością i wyrachowaniem» …

    Słownik języka polskiego

  • 25drapichrust — m IV, DB. a, Ms. drapichrustuście; lm M. y, DB. ów pot. «obieżyświat, włóczęga; gałgan, hultaj, łobuz, powsinoga» Jakieś drapichrusty pokradły warzywa z ogrodu …

    Słownik języka polskiego

  • 26grandziarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y posp. «człowiek, który robi grandy; łobuz, oszust» …

    Słownik języka polskiego

  • 27hultaj — m I, DB. a; lm M. e, DB. ów (hultajai) przestarz. «nicpoń, łobuz, szelma, gałgan» Ostatni hultaj z niego. ‹ukr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 28huncwot — m IV, DB. a, Ms. huncwotocie; lm M. y, DB. ów pot. «szelma, nicpoń, łobuz» ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 29jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 30kanalia — ż a. m odm. jak ż I, DCMs. kanalialii; lm D. kanalialii (kanalialij) obelż. «człowiek podły, niecny; łotr, łajdak, nikczemnik, łobuz» Podła kanalia. ‹wł.› …

    Słownik języka polskiego