łajanie

  • 1łajanie — ↨ łajanie się n I rzecz. od łajać (się) …

    Słownik języka polskiego

  • 2bura — ż IV, CMs. burze; lm D. bur pot. «ostre napomnienie; nagana, łajanie, wymówki, wyrzuty» Dać komuś burę. Dostać burę …

    Słownik języka polskiego

  • 3połajanka — ż III, CMs. połajankance; lm D. połajankanek «słowo, zwrot obelżywy; wymyślanie, łajanie» Wysłuchiwać połajanek …

    Słownik języka polskiego

  • 4ruga — ż III, CMs. rudze; lm D. rug pot. «besztanie, łajanie, wymyślanie; bura» Dostać rugę. Zasłużył na rugi …

    Słownik języka polskiego

  • 5wcieranie — n I 1. rzecz. od wcierać. 2. lm D. wcieranieań pot. «lanie, baty, cięgi; także: bura, reprymenda, łajanie, nagana» Dostać wcieranie …

    Słownik języka polskiego

  • 6połajanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. połajankance; lm D. połajankanek, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} słowo, wyrażenie służące wymyślaniu komuś, często obelżywe; upominanie, łajanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dosyć połajanek. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień