āĕrŏmantis

  • 1aeromante — a·e·ro·màn·te s.m. e f. TS stor. chi pratica l aeromanzia {{line}} {{/line}} DATA: ca. 1306. ETIMO: dal lat. tardo aeromănte(m), dal gr. aerómantis, comp. di aēr, aéros aria e mántis indovino …

    Dizionario italiano