çatmaq
91dib — is. 1. Dəniz, çay, kol və s. suyunun altındakı torpaq səthi. Görünməz olmuşdur dənizin dibi; Qayıq yırğalanır bir beşik kimi. S. V.. Sanki qalxmaq istəyir göyə dənizin dibi. R. R.. Qoca, avarı suyun dibinə dayayıb, ayaqları ilə gəmini itələdi və… …
92diklik — is. 1. Dik şeyin halı, dik vəziyyət. Dağın dikliyi. 2. Dik yer; təpə. Dikliyə çatmaq …
93diləmək — f. Arzu etmək, istəmək. Zahid ölməkdən qabaq məqsudinə çatmaq dilər. M. Ə. S.. Sitarənin könlü daha əyləncələr diləməzdi, fikrindən də uşaqlar ilə laqeydanə oynamaq keçmirdi. Ç.. // Tələb etmək, xahiş etmək. Bir vermə, bir də dilər; Yatmağa yer… …
94diş — is. 1. Yeyilən şeyi tutmaq, dişləmək, xırdalamaq və çeynəmək üçün ağızda olan sümük törəmə. Uşağın dişi çıxır. Dişi ağrımaq. Dişi ilə tutmaq. Dişi ilə qoparmaq. Dişi qamaşmaq. Dişlərini xırçıldatmaq. Ağıl dişi – iyirmi yaşdan sonra çıxan axırıncı …
95dolmaq — f. 1. Bir yerə daxil olub onu doldurmaq, başdan başa hər yerini tutmaq, boş yer qoymamaq. Evə adamlar doldu. Otağa soyuq hava doldu. Miniklər gəmiyə doldular. – Sar gəlsin dağa dolsun; Bülbüllər bağa dolsun. (Bayatı). Mal qara kəndə dolub hayküy… …
96döl — is. 1. Rüşeym, maya. Döl üçün ayrılan xınaquyruqlu qoçlar . . döyükmüş ətrafa baxırdılar. S. R.. // Ana bətnində bala. // Mayalanma, döllənmə dövrü. Döl düşmək – ev heyvanlarının doğum vaxtı çatmaq. Döl salmaq – 1) doğub törəmək, törəyib artmaq.… …
97dördləşmək — f. 1. Miqdarca dörd olmaq, dördə çatmaq, dördə çevrilmək. 2. Hər sırada dörd nəfər durmaq, dörddörd durmaq …
98dövran — is. <ər.> 1. Zaman, zəmanə, dövr, vaxt, çağ. Doğru derlər, hər zaman bir aşiqin dövranıdır. F.. O imiş xahişi əvvəl anın; Şair ayinəsidir dövranın. A. S.. Azad bir dünyanın, böyük bir elin; Xoşbəxt bir dövranın övladıyıq biz. Ə. Cəm.. 2.… …
99durmaq — f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq. Sahildə durub dənizə baxdıq. – <Odabaşı Xudayar bəyə:> . . Di, burada niyə durubsan, buyur, gedək mənzilə. C. M.. Onlar alçaq… …
100düyünləmək — f. 1. Düyün edib bağlamaq, düyün vurmaq, düyün halına gətirmək. İpləri bir birinə düyünləmək. – O əllər məkik atmaqdan, . . odun kəsməkdən, ya da nazik qırıq ipək saplarını düyünləməkdən, cəhrə dolandırmaqdan, lülə sarımaqdan qabar olub ağaca… …
