) μάταιος

  • 71διάκενος — η, ο (AM διάκενος, ον) [κενός] 1. ο εντελώς κενός, άδειος, κούφιος 2. αυτός που έχει ενδιάμεσα κενά ή πόρους 3. το ουδ. ως ουσ. διάκενο (ν) κενός ή ελεύθερος ενδιάμεσος χώρος νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. διάκενο το μέρος ενός μαγνητικού κυκλώματος στο …

    Dictionary of Greek

  • 72δωριανός — ή, ό (Μ δωριανός, ή, όν) μάταιος, ψεύτικος, αβάσιμος …

    Dictionary of Greek

  • 73δύσκολος — η, ο (AM δύσκολος, ον) 1. (για πράγματα ή καταστάσεις) αυτός που προκαλεί δυσκολίες ή εμπόδια 2. (για πρόσωπα) δύστροπος, ιδιότροπος («δύσκολος άνθρωπος, χαρακτήρας», ο Δύσκολος τού Μενάνδρου) 3. (για χρονική περίοδο) με δυσχερή προβλήματα… …

    Dictionary of Greek

  • 74εικαίος — εἰκαῑος, α, ον (Α) [εικῄ] 1. μάταιος, άσκοπος 2. (για πράγμ.) κοινός, τυχαίος 3. (για πρόσ.) απερίσκεπτος, ορμητικός 4. ασήμαντος …

    Dictionary of Greek

  • 75εκβόλιμος — ἐκβόλιμος, ον (Α) 1. αυτός που αποβλήθηκε 2. μάταιος, επιπόλαιος 3. απόβλητος 4. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐκβόλιμον παιδί που γεννήθηκε πρόωρα ή έμβρυο που αποβλήθηκε …

    Dictionary of Greek

  • 76ενεός — ά, όν (Α ἐνεός και ἐννεός, ά, όν) κατάπληκτος, εμβρόντητος («εἱστήκεισαν ἐνεοί», ΚΔ) μσν. σιωπηλός, άφωνος αρχ. 1. άλαλος» μουγκός («ό μὴ ἐνεός ἤ κωφὸς ἀπ ἀρχῆς», Πλάτ.) 2. βλάκας, ηλίθιος 3. (για πράγμ.) άχρηστος, μάταιος …

    Dictionary of Greek

  • 77εξίτηλος — η, ο (AM ἐξίτηλος, ον) αυτός που έχασε ή μπορεί να χάσει τα χρώματά του, αυτός που ξεβάφει («εξίτηλα γράμματα», «γραφαὶ δὲ ἐπὶ τῶν τοίχων ἐξίτηλοί τε ἦσαν», Παυσ.) αρχ. μσν. 1. εξασθενημένος, αδύνατος 2. ματαιόδοξος, υπερήφανος 3. μάταιος,… …

    Dictionary of Greek

  • 78ετωσιοεργός — ἐτωσιοεργός, όν (Α) αυτός που εργάζεται μάταια, άσκοπα ή νωθρά. [ΕΤΥΜΟΛ. < ετώσιος «μάταιος» + εργος (< έργο), πρβλ. αγαθο εργός, εν εργός] …

    Dictionary of Greek

  • 79ετώσιος — ἐτώσιος, ον (Α) (επικ. επίθ.) 1. μάταιος, άσκοπος («βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός», Ομ. Ιλ.) 2. ανωφελής, άχρηστος, περιττός («σὺ δ ἐτώσια πόλλ ἀγορεύσεις», Ησίοδ.) 3. αυτός που δεν έχει φθάσει εις πέρας, ανεκτέλεστος, ατέλειωτος («τὸ δ ἔργον… …

    Dictionary of Greek

  • 80εύκαιρος — η, ο (ΑΜ εὔκαιρος, ον) 1. αυτός που γίνεται στον κατάλληλο χρόνο, στην κατάλληλη περίσταση, στην ώρα του («εὐκαίρων ὑδάτων... γινομένων», Θεόφρ.) 2. (για χώρους, οικήματα, δοχεία κ.λπ.) κενός, άδειος, ο έρημος νεοελλ. αυτός που δεν έχει… …

    Dictionary of Greek

Страницы