(znaczyć)

  • 11coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 12filigranować — ndk IV, filigranowaćnuję, filigranowaćnujesz, filigranowaćnuj, filigranowaćował, filigranowaćowany «wykonywać znaki wodne na papierze; znaczyć, oznaczać papier filigranami» …

    Słownik języka polskiego

  • 13karbować — ndk IV, karbowaćbuję, karbowaćbujesz, karbowaćbuj, karbowaćował, karbowaćowany 1. «robić na czymś karby, nacięcia; nacinać, wycinać, znaczyć» Karbować ścięte drzewa. ◊ Karbować sobie w pamięci «zapamiętywać» 2. «układać coś w karby; fałdować,… …

    Słownik języka polskiego

  • 14kolczykować — ndk IV, kolczykowaćkuję, kolczykowaćkujesz, kolczykowaćkuj, kolczykowaćował, kolczykowaćowany zootechn. «znaczyć zwierzęta domowe dla ich rejestracji lub identyfikacji za pomocą znakowanego metalowego kolczyka umieszczanego w przekłutym uchu… …

    Słownik języka polskiego

  • 15konotować — ndk IV, konotowaćtuję, konotowaćtujesz, konotowaćtuj, konotowaćował, konotowaćowany 1. log. «w odniesieniu do wyrazów: znaczyć, współoznaczać» 2. jęz. «o wyrazach i formach wyrazowych: wskazywać pośrednio na konieczność występowania w tekście… …

    Słownik języka polskiego

  • 16kredka — ż III, CMs. kredkadce; lm D. kredkadek 1. «laseczka z masy złożonej z kredy lub gipsu z domieszką kleju i barwnika, służąca do pisania, malowania; ołówek z kolorowym grafitem» Kredki szkolne. Zrobić portret kredką. 2. «mały kawałek kredy do… …

    Słownik języka polskiego

  • 17monogram — m IV, D. u, Ms. monogrammie; lm M. y «znak utworzony najczęściej z dwu splecionych ze sobą liter, zwykle inicjałów czyjegoś imienia i nazwiska; używany jako podpis lub jako znak własności» Monogram jednoliterowy, dwuliterowy, kilkuliterowy. Złoty …

    Słownik języka polskiego

  • 18mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …

    Słownik języka polskiego

  • 19odznaczyć — [wym. od znaczyć] dk VIb, odznaczyćczę, odznaczyćczysz, odznaczyćznacz, odznaczyćczył, odznaczyćczony odznaczać [wym. od znaczać] ndk I, odznaczyćam, odznaczyćasz, odznaczyćają, odznaczyćaj, odznaczyćał, odznaczyćany 1. «wyróżnić spośród innych… …

    Słownik języka polskiego

  • 20oznaczać — ndk I, oznaczaćam, oznaczaćasz, oznaczaćają, oznaczaćaj, oznaczaćał, oznaczaćany 1. forma ndk czas. oznaczyć (p.) 2. «być znakiem czegoś; znaczyć, wyrażać, przedstawiać» Co oznaczają te słowa? …

    Słownik języka polskiego