(zgodnie z)

  • 111odrobić — dk VIa, odrobićbię, odrobićbisz, odrobićrób, odrobićbił, odrobićbiony odrabiać ndk I, odrobićam, odrobićasz, odrobićają, odrobićaj, odrobićał, odrobićany 1. «wykonać jakąś robotę, pracę zgodnie z zobowiązaniami» Odrobić zaległości. Odrobić… …

    Słownik języka polskiego

  • 112odstukać — dk I, odstukaćam, odstukaćasz, odstukaćają, odstukaćaj, odstukaćał, odstukaćany odstuknąć dk Va, odstukaćnę, odstukaćniesz, odstukaćnij, odstukaćnął, odstukaćnęła, odstukaćnęli, odstukaćnięty, odstukaćnąwszy odstukiwać ndk VIIIb, odstukaćkuję,… …

    Słownik języka polskiego

  • 113oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …

    Słownik języka polskiego

  • 114okular — m IV, D. u, Ms. okulararze; lm M. y 1. tylko w lm okulary «para szkieł optycznych (soczewek) w oprawie, najczęściej z uchwytami zakładanymi na uszy, korygujących wady wzroku, np. krótkowzroczność, nadwzroczność, niezborność» Nosić okulary. Włożyć …

    Słownik języka polskiego

  • 115optyczny — «dotyczący optyki; odnoszący się do wzroku i zjawisk świetlnych; wzrokowy; świetlny» Zjawiska optyczne. Wrażenia optyczne. ∆ Przyrządy optyczne «przyrządy, których budowa opiera się na wykorzystaniu właściwości światła, stosowane dla powiększania …

    Słownik języka polskiego

  • 116osądzić — dk VIa, osądzićdzę, osądzićdzisz, osądź, osądzićony osądzać ndk I, osądzićam, osądzićasz, osądzićają, osądzićaj, osądzićał, osądzićany 1. «rozpatrzyć sprawę i wydać wyrok; skazać wyrokiem sądu» Sędziowie przysięgli osądzili go zgodnie z prawem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 117pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… …

    Słownik języka polskiego

  • 118pani — ż I, DCWMs. panini, B. paninią; lm D. pań 1. «kobieta» Starsza pani. Szykowna, wytworna pani. Była tu jakaś pani. 2. «forma grzecznościowa, używana przy zwracaniu się do kobiety lub w wypowiedziach o kobiecie, z którą się nie jest w stosunkach… …

    Słownik języka polskiego

  • 119parlamentarnie — parlamentarnieej rzad. «zgodnie ze zwyczajami parlamentu, z zasadami parlamentaryzmu» Procedura parlamentarnie złożona, zawiła. Interpelacja parlamentarnie dopuszczalna. przen. «w sposób zgodny z dobrymi obyczajami; przyzwoicie, kulturalnie»… …

    Słownik języka polskiego

  • 120perspektywa — ż IV, CMs. perspektywawie; lm D. perspektywayw 1. «przedstawienie trójwymiarowych przedmiotów na płaszczyźnie zgodnie z prawami widzenia» Teoria perspektywy. Obraz z perspektywą. ∆ Perspektywa barwna «zjawisko wykorzystywane w kompozycji… …

    Słownik języka polskiego