(zgłaszać)

  • 11buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować …

    Słownik języka polskiego

  • 12chorągwiany — chorągwianyni przym. od chorągiew a) w zn. 1: Chorągwiane drzewce. b) w zn. 2: Władze chorągwiane. c) w zn. 3: Żołnierze chorągwiani. ∆ Szlachta chorągwiana «szlachta obowiązana zgłaszać się do pospolitego ruszenia do swoich chorągwi» …

    Słownik języka polskiego

  • 13interpelacja — ż I, DCMs. interpelacjacji; lm D. interpelacjacji (interpelacjacyj) «zapytanie skierowane przez przedstawiciela parlamentu do rządu lub do któregoś z jego członków, zobowiązujące do udzielenia odpowiedzi w określonym terminie; każde zapytanie w… …

    Słownik języka polskiego

  • 14licytować — ndk IV, licytowaćtuję, licytowaćtujesz, licytowaćtuj, licytowaćował, licytowaćowany 1. «dokonywać publicznej, najczęściej przymusowej sprzedaży rzeczy będących zazwyczaj własnością dłużnika; egzekwować należność za pomocą licytacji» Licytować… …

    Słownik języka polskiego

  • 15obiekcja — ż I, DCMs. obiekcjacji; lm D. obiekcjacji (obiekcjacyj) zwykle w lm «zastrzeżenia, wątpliwości w stosunku do czegoś; niezgadzanie się na coś» Mieć obiekcje. Przedstawiać, zgłaszać obiekcje. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 16pretensja — ż I, DCMs. pretensjasji; lm D. pretensjasji (pretensjasyj) zwykle w lm 1. «prawo, które sobie ktoś rości do czegoś; wymaganie, żądanie, roszczenie» Dochodzić swych pretensji. Odstąpić od jakichś pretensji. Rościć sobie, wysuwać, zgłaszać jakieś… …

    Słownik języka polskiego

  • 17protestować — ndk IV, protestowaćtuję, protestowaćtujesz, protestowaćtuj, protestowaćował, protestowaćowany 1. «występować z protestem, zgłaszać sprzeciw, nie zgadzać się, przeciwstawiać się» Gorąco, ostro, stanowczo protestować. Protestować przeciw wojnie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 18reklamować — ndk IV, reklamowaćmuję, reklamowaćmujesz, reklamowaćmuj, reklamowaćował, reklamowaćowany 1. «propagować, zachwalać coś za pomocą środków właściwych reklamie; robić komuś, czemuś reklamę; chwalić kogoś, coś» Reklamować towary, usługi. Reklamować… …

    Słownik języka polskiego

  • 19rościć — ndk VIa, roszczę, rościćcisz, rość, rościćcił, roszczony «żywić, zgłaszać prawo, pretensje do czegoś» …

    Słownik języka polskiego

  • 20rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… …

    Słownik języka polskiego