(zepsuć)

  • 41wypowiedzieć — dk, wypowiedziećwiem, wypowiedziećwiesz, wypowiedziećdzą, wypowiedziećwiedz, wypowiedziećdział, wypowiedziećdzieli, wypowiedziećdziany wypowiadać ndk I, wypowiedziećam, wypowiedziećasz, wypowiedziećają, wypowiedziećaj, wypowiedziećał,… …

    Słownik języka polskiego

  • 42wysiąść — dk XI, wysiąśćsiądę, wysiąśćsiądziesz, wysiąśćsiądź, wysiąśćsiadł, wysiąśćsiedli, wysiąśćsiadłszy wysiadać ndk I, wysiąśćam, wysiąśćasz, wysiąśćają, wysiąśćaj, wysiąśćał 1. «wyjść z jakiegoś środka lokomocji» Wysiąść z autobusu, z samochodu, z… …

    Słownik języka polskiego

  • 43zababrać — dk IX, zababraćbrzę, zababraćbrzesz, zababraćabrz, zababraćał, zababraćany a. I, zababraćam, zababraćasz, zababraćają, zababraćaj pot. «zabrudzić, zapaprać, powalać» Zababrać ręce smarem. Co dzień wraca ze szkoły cały zababrany. ◊ Zababrać sobie …

    Słownik języka polskiego

  • 44zabawa — ż IV, CMs. zabawawie; lm D. zabawaaw 1. «wszelkie czynności bawiące, cieszące kogoś, pozwalające przyjemnie spędzić czas (u dzieci sprzyjające rozwojowi psychicznemu, pomagające poznawać rzeczywistość), których podstawowym motywem jest… …

    Słownik języka polskiego

  • 45zafajdać — dk I, zafajdaćam, zafajdaćasz, zafajdaćają, zafajdaćaj, zafajdaćał, zafajdaćany posp. «zabrudzić, ubabrać (zwłaszcza kałem)» Zafajdane majtki, ubranie. przen. «zepsuć, zniszczyć» Zafajdać sobie, komuś opinię …

    Słownik języka polskiego

  • 46zaparzyć — dk VIb, zaparzyćrzę, zaparzyćrzysz, zaparzyćparz, zaparzyćrzył, zaparzyćrzony zaparzać ndk I, zaparzyćam, zaparzyćasz, zaparzyćają, zaparzyćaj, zaparzyćał, zaparzyćany 1. «zalać wrzątkiem coś, w celu otrzymania naparu; naparzyć» Zaparzyć kawę,… …

    Słownik języka polskiego

  • 47zaszargać — dk I, zaszargaćam, zaszargaćasz, zaszargaćają, zaszargaćaj, zaszargaćał, zaszargaćany «pochlapać, zabrudzić ubranie chodząc po błocie, po mokrym terenie» Zaszargać sobie spodnie. ◊ Zaszargać sobie, komuś opinię, reputację «zepsuć sobie, komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 48zatęchnąć — dk Vc, zatęchnąćnie, zatęchnąćtęchł, zatęchnąćtęchły, zatęchnąćtęchłszy «przesiąknąć zapachem pleśni, zepsuć się wskutek wilgoci (bez dostępu świeżego powietrza); stęchnąć, zbutwieć» Ubrania zatęchły w wilgotnym pomieszczeniu. Słoma zatęchła z… …

    Słownik języka polskiego

  • 49zbałamucić — dk VIa, zbałamucićcę, zbałamucićcisz, zbałamucićuć, zbałamucićcił, zbałamucićcony 1. «bałamucąc pozyskać czyjeś (zwykle kobiety) względy, zawrócić komuś w głowie; skokietować, uwieść» Zbałamucić dziewczynę. 2. «wprowadzić kogoś w błąd, wywierając …

    Słownik języka polskiego

  • 50zdemoralizować — dk IV, zdemoralizowaćzuję, zdemoralizowaćzujesz, zdemoralizowaćzuj, zdemoralizowaćował, zdemoralizowaćowany «spowodować demoralizację; zgorszyć, zepsuć kogoś» Zdemoralizować młodzież. zdemoralizować się «ulec demoralizacji» Zdemoralizował się pod …

    Słownik języka polskiego