(zastępca)

  • 21podczaszy — m odm. jak przym.; lm M. podczaszyszowie, DB. podczaszyszych hist. «w Polsce w XIV w.: nadworny urzędnik książęcy lub królewski, początkowo zastępca cześnika próbujący napoje przed podaniem księciu (królowi); w czasach późniejszych: tytularny… …

    Słownik języka polskiego

  • 22podinspektor — m IV, DB. a, Ms. podinspektororze; lm M. podinspektororzy a. owie, DB. ów «zastępca inspektora, młodszy inspektor» …

    Słownik języka polskiego

  • 23podkanclerz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «zastępca kanclerza» …

    Słownik języka polskiego

  • 24podkanclerzy — m odm. jak przym.; lm M. podkanclerzyrzowie, DB. podkanclerzyrzych hist. «w dawnej Polsce: wysoki urzędnik, pomocnik i zastępca kanclerza» …

    Słownik języka polskiego

  • 25podkomorzy — m odm. jak przym.; lm M. podkomorzyrzowie, DB. podkomorzyrzych hist. «wysoki urzędnik dworski w dawnej Polsce, zastępca komornika, zarządzający dworem księcia oraz gospodarką w dobrach panującego; później: urzędnik ziemski rozstrzygający spory… …

    Słownik języka polskiego

  • 26podstarości — m odm. jak przym.; lm M. owie, DB. podstarościcich 1. hist. «w dawnej Polsce: zastępca starosty wykonujący funkcje administracyjne; od końca XIV w. pełniący funkcję sędziego (wraz z sędzią grodzkim)» 2. hist. «zarządca folwarków w dobrach… …

    Słownik języka polskiego

  • 27podstoli — m odm. jak przym.; lm M. podstolilowie, DB. podstolilich hist. «w dawnej Polsce do XIV w.: urzędnik nadworny usługujący przy stole królewskim lub książęcym, zastępca stolnika; później tytuł honorowy urzędnika ziemskiego» …

    Słownik języka polskiego

  • 28polny — 1. «znajdujący się, rosnący na polu; żyjący, gnieżdżący się na polu; odbywający się na polu; pochodzący, zebrany z pola» Polny kamień. Polne kwiaty. Roboty polne. ∆ Polna droga, dróżka, ścieżka «droga, dróżka, ścieżka wiodąca przez pole» ∆ Polny… …

    Słownik języka polskiego

  • 29prawy — prawywi 1. «znajdujący się po przeciwnej stronie ciała (ludzkiego lub zwierzęcego) w stosunku do tej, gdzie normalnie jest serce; o otoczeniu człowieka: znajdujący się po stronie tej ręki, która (normalnie) jest dalej od serca» Prawa noga, ręka.… …

    Słownik języka polskiego

  • 30prodziekan — m IV, DB. a, Ms. prodziekannie; lm M. i, DB. ów «zastępca dziekana kierownika wydziału szkoły wyższej» Prodziekan Wydziału Matematycznego Uniwersytetu Warszawskiego …

    Słownik języka polskiego