(zastępca)
11burgrabia — m, D. burgrabiabiego (burgrabiabi), C. burgrabiabiemu (burgrabiabi), B. burgrabiabiego (burgrabiabię), W. burgrabiabio, N. burgrabiabią, Ms. burgrabiabi (burgrabiabim); lm M. burgrabiabiowie, DB. burgrabiabiów, C. burgrabiabiom, N. burgrabiabiami …
12esauł — m IV, DB. a, Ms. esaułule; lm M. owie, DB. ów 1. «stopień oficerski w wojskach kozackich carskiej Rosji; oficer mający ten stopień; asauł» 2. «zastępca atamana koszowego u Kozaków zaporoskich» ‹ukr. z tur.› …
13hetman — m IV, DB. a, Ms. hetmannie 1. lm M. i ( owie), DB. ów hist. «w Polsce od XV w. do rozbiorów: najwyższy dowódca wojsk, wódz naczelny» Urząd, godność hetmana. ∆ Hetman wielki «od XVI w. najwyższy dowódca wojskowy, oddzielny dla Korony i Litwy»… …
14kajmakan — m IV, DB. a, Ms. kajmakannie; lm M. kajmakanni a. owie, DB. ów «naczelnik powiatu lub podpułkownik turecki; w dawnej Turcji zastępca wielkiego wezyra» ‹tur.› …
15komtur — m IV, DB. a, Ms. komtururze; lm M. owie, DB. ów hist. «w niektórych zakonach rycerskich, np. w krzyżackim, zwierzchnik domu zakonnego, później w państwach tych zakonów zarządca okręgu, prowincji (komturii), a w czasie wojny dowódca osobnego… …
16ogniowy — 1. «odnoszący się do ognia, związany ze zjawiskiem palenia się» 2. «związany z niszczącym działaniem ognia, z pożarem; chroniący przed ogniem, przeciwpożarowy» Bezpieczeństwo ogniowe. ∆ Straż ogniowa «straż pożarna» 3. «odnoszący się do ognia… …
17palatyn — m IV, DB. a, Ms. palatynnie; lm M. i, DB. ów hist. «we wczesnym średniowieczu: zarządca dworu panującego; w Polsce: namiestnik, zastępca księcia, a także wojewoda» ‹z łac.› …
18patron — I m IV, DB. a, Ms. patronnie; lm M. owie a. i, DB. ów 1. «ten, kto się kimś, czymś opiekuje; obrońca, opiekun, protektor» Poszukiwać, znaleźć patrona dla jakiegoś przedsięwzięcia. Mieć, uważać kogoś za swego patrona. Być czyimś patronem. 2. hist …
19pełnomocny — pełnomocnyni «upoważniony do czegoś; mający prawa pełnomocnika, występujący jako pełnomocnik» Pełnomocny delegat, wysłannik, zastępca …
20podchorąży — m odm. jak przym.; lm M. podchorążyżowie 1. «tytuł wojskowy ucznia szkoły oficerskiej lub słuchacza akademii wojskowej nie będącego jeszcze oficerem, przyznawany mu po dwumiesięcznym pobycie w tej szkole; człowiek noszący ten tytuł» ∆ Podchorąży… …
