(za zły czyn)

  • 1zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… …

    Słownik języka polskiego

  • 2wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… …

    Słownik języka polskiego

  • 3niegodny — niegodnyni a. niegodzien (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) 1. «nie zasługujący na coś, nie wart czegoś; uwłaczający komuś» Jest niegodny (niegodzien) szacunku, uwagi. Czyn niegodny uczciwego człowieka. 2. książk. «pozbawiony godności, honoru;… …

    Słownik języka polskiego

  • 4straszny — strasznyni, strasznyniejszy 1. «wzbudzający strach, przerażenie, grozę, przejmujący lękiem; przerażający» Straszny czyn, widok. Straszna wina, zbrodnia. Ktoś straszny w gniewie. Czyn straszny w skutkach. To nic strasznego. Mieć straszne sny.… …

    Słownik języka polskiego

  • 5brzydki — brzydkidcy, brzydkidszy 1. «odznaczający się cechą przeciwstawną do piękności; nieładny» Brzydkie dziecko. Brzydki głos. Brzydkie ręce, brzydka twarz. Brzydka sukienka. Domy jeden brzydszy od drugiego. ◊ Brzydka pogoda, brzydki dzień «słotna… …

    Słownik języka polskiego

  • 6haniebny — haniebnyni, haniebnyniejszy 1. «przynoszący hańbę, ujmę; hańbiący, sromotny, niesławny, niecny, nikczemny» Haniebny czyn. Haniebna śmierć na szubienicy. Haniebni zdrajcy. Najhaniebniejszy postępek w czyimś życiu. 2. «bardzo zły, okropny, marny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 7łajdactwo — n III, Ms. łajdactwowie; lm D. łajdactwoactw 1. «czyn zły, nierządny, hańbiący, postępowanie nieuczciwe, godne łajdaka; hultajstwo, łotrostwo» Niecne łajdactwo. Dopuścić się łajdactwa. 2. «zbiorowo: łajdacy» …

    Słownik języka polskiego

  • 8naganny — 1. książk. «zasługujący na naganę; karygodny, zły» Naganny tryb życia. Naganne postępowanie, skłonności. Popełnić czyn naganny. 2. książk. «wyrażający naganę, potępienie; ganiący» Naganne słowa, spojrzenie. naganny w użyciu rzecz. «najgorszy… …

    Słownik języka polskiego

  • 9niedobry — niedobrybrzy 1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy» Niedobry mąż. Był niedobry dla uczniów. Niedobre spojrzenie. Niedobrzy ludzie. Mieć niedobre serce. 2. «niewart …

    Słownik języka polskiego

  • 10nieprawość — ż V, DCMs. nieprawośćści 1. blm książk. «niezgodność czegoś z obowiązującymi normami prawnymi i etycznymi; nielegalność, występność» Nieprawość postępowania. 2. lm MD. nieprawośćści książk. «czyn nielegalny, nieszlachetny, zły; błąd, występek,… …

    Słownik języka polskiego