(z uciechy)

  • 1uciecha — ż III, CMs. uciechaesze 1. blm «uczucie wywołane pomyślnymi albo zabawnymi okolicznościami, czymś, co cieszy, bawi; radość, zadowolenie» Klaskać z uciechy. Pies popiskuje z uciechy. Zrobić coś dla uciechy. Sprawić, zrobić komuś uciechę. Fiknął… …

    Słownik języka polskiego

  • 2uciecha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. uciechaesze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobry humor, radość, zadowolenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dla uciechy przebrał się za papugę. Pies zamerdał ogonem z uciechy.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3Jerzy Jeszke — Jerzy Jeszke, born November in Bytów, is a Polish actor and singer. Contents 1 Life And Work …

    Wikipedia

  • 4Jerzy Jeszke — (* 2. November in Bytów, Polen) ist ein polnischer Schauspieler und Sänger. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Wirken …

    Deutsch Wikipedia

  • 5kozioł — 1. Fiknąć, machnąć, przewrócić, wywinąć kozła, koziołka a) «przewrócić się, upaść»: Szczęsny wywinął kozła, rąbnął o kant stołu i padł u nóg księdza. I. Newerly, Pamiątka. b) «przekręcić się szybko w powietrzu, głową w dół, odrywając stopy od… …

    Słownik frazeologiczny

  • 6pociecha — 1. Będzie z kogoś pociecha «ktoś będzie, okaże się pożyteczny, wartościowy»: Zostaniesz dwa dni na próbę. Jak żadnej pociechy z ciebie nie będzie, to wygonię. L. Buczkowski, Potok. 2. Mieć (było) sto pociech z kimś, z czymś «mieć wiele radości,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7epikurejczyk — m III, DB. a, N. epikurejczykkiem; lm M. epikurejczykycy, DB. ów 1. «wyznawca, zwolennik epikureizmu filozoficznej doktryny Epikura» 2. pot. «człowiek ceniący przede wszystkim przyjemności i uciechy życia» …

    Słownik języka polskiego

  • 8klepać — ndk IX, klepaćpię, klepaćpiesz, klep, klepaćał, klepaćany klepnąć dk Va, klepaćnę, klepaćniesz, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęła, klepaćnęli, klepaćnąwszy 1. «uderzać lekko dłonią» Poufale klepnął go po plecach. Z uznaniem klepali go po ramieniu …

    Słownik języka polskiego

  • 9rżeć — ndk VIIb, rżę, rżysz, rżyj, rżał, rżeli «o koniu: wydawać głos» przen. pot. «śmiać się głośno, hałaśliwie; rechotać» Chłopcy rżeli z uciechy …

    Słownik języka polskiego

  • 10stół — m IV, D. stołu, Ms. stole; lm M. stoły 1. «mebel, najczęściej drewniany, składający się z blatu opartego na nogach, służący do spożywania na nim posiłków, pisania, stawiania różnych przedmiotów» Stół dębowy, mahoniowy, sosnowy. Kamienny,… …

    Słownik języka polskiego