(z futrem)

  • 11lisiura — 1. m odm. jak ż IV, CMs. lisiuraurze; lm M. lisiurary, D. lisiurarów zgr. od lis (tylko w zn. 1) Rudy lisiura krążył koło kurnika. 2. ż IV, CMs. lisiuraurze; lm D. lisiuraur przestarz. «męska czapka, najczęściej z lisiego futra, z opuszczanymi… …

    Słownik języka polskiego

  • 12małpiatka — ż III, CMs. małpiatkatce; lm D. małpiatkatek 1. «zwierzę z podrzędu o tej samej nazwie» 2. zool. małpiatki «Prosimii, podrząd naczelnych, niewielkie, nadrzewne ssaki o ciele pokrytym gęstym futrem; roślinożerne lub wszystkożerne, prowadzące… …

    Słownik języka polskiego

  • 13niedźwiedź — m I, DB. niedźwiedźedzia; lm M. niedźwiedźedzie, D. niedźwiedźedzi «Ursus, ssak drapieżny z rodziny o tej samej nazwie, obejmującej siedem gatunków; duże zwierzę o masywnej budowie ciała, krótkich silnych stopochodnych kończynach, szczątkowym… …

    Słownik języka polskiego

  • 14oblamować — dk IV, oblamowaćmuję, oblamowaćmujesz, oblamowaćmuj, oblamowaćował, oblamowaćowany oblamowywać ndk VIIIa, oblamowaćowuję, oblamowaćowujesz, oblamowaćowuj, oblamowaćywał, oblamowaćywany «przyszyć dookoła czegoś lamówkę, otoczyć brzegi czegoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 15obszyć — dk Xa, obszyćszyję, obszyćszyjesz, obszyćszyj, obszyćszył, obszyćszyty obszywać ndk I, obszyćam, obszyćasz, obszyćają, obszyćaj, obszyćał, obszyćany 1. «przyszyć coś (np. lamówkę, koronkę) dookoła czegoś albo wzdłuż czegoś» Obszyć kaptur futrem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 16otulić — dk VIa, otulićlę, otulićlisz, otul, otulićlił, otulićlony otulać ndk I, otulićam, otulićasz, otulićają, otulićaj, otulićał, otulićany «okryć, owinąć kogoś lub coś czymś dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.; opatulić» Otulić dziecko kołderką.… …

    Słownik języka polskiego

  • 17podbić — dk Xa, podbićbiję, podbićbijesz, podbićbij, podbićbił, podbićbity podbijać ndk I, podbićam, podbićasz, podbićają, podbićaj, podbićał, podbićany 1. «zwyciężywszy w walce, wziąć pod swoją władzę; zdobyć» Podbić kraj, naród, państwo. przen.… …

    Słownik języka polskiego

  • 18polarny — polarnyni «właściwy terenom podbiegunowym, dotyczący tych terenów, znajdujący się na tych terenach; biegunowy, podbiegunowy» Roślinność polarna. Powietrze polarne. Zwierzęta polarne. Odkrycia, wyprawy polarne. ∆ Dzień polarny «dzień trwający… …

    Słownik języka polskiego

  • 19renifer — m IV, DB. a, Ms. renifererze; lm M. y «Rangifer tarandus, zwierzę z rodziny jeleniowatych zamieszkujące stadami tundrę północnej Eurazji i Ameryki, charakteryzujące się gęstym (zimą białawym, latem brązowoszarym) futrem i rozgałęzionym porożem u… …

    Słownik języka polskiego

  • 20rezus — m IV, DB. a, Ms. rezussie; lm M. y zool. «Macaca mulatta, małpa wąskonosa z grupy koczkodanów, charakteryzująca się gładkim zielonawożółtawym futrem i bezwłosą, cielistoczerwonawą twarzą; żyje gromadnie na Półwyspie Indyjskim i Indochińskim oraz… …

    Słownik języka polskiego