(z drewna)

  • 111dziupla — ż I, DCMs. dziuplali; lm D. dziuplali «wypróchniałe wnętrze pnia lub konaru drzewa, będące zwykle rezultatem długotrwałego procesu rozkładu drewna» W dziupli sosny zagnieździły się kosy …

    Słownik języka polskiego

  • 112epitafium — n VI; lm M. epitafiumfia, D. epitafiumfiów 1. szt. «ozdobna tablica z kamienia, metalu lub drewna ku czci zmarłego z poświęconym mu napisem, umieszczona zwykle na ścianach lub filarach kościoła, często wmurowana; napis nagrobkowy» Ufundować… …

    Słownik języka polskiego

  • 113esencja — ż I, DCMs. esencjacji; lm D. esencjacji (esencjacyj) 1. «wyciąg (ekstrakt) z roślin aromatycznych; roztwór, najczęściej alkoholowy, naturalnych lub syntetycznych substancji zapachowych i smakowych, używany do aromatyzowania wyrobów cukierniczych …

    Słownik języka polskiego

  • 114etat — m IV, D. u, Ms. etatacie; lm M. y 1. «stała posada, stanowisko służbowe z płacą przewidzianą w budżecie danej instytucji» Cały, pełny, wolny etat. Etat nauczyciela, lekarza. Kompresja etatów. Być na etacie. Zatwierdzić kogoś na etacie ekonomisty …

    Słownik języka polskiego

  • 115falcować — ndk IV, falcowaćcuję, falcowaćcujesz, falcowaćcuj, falcowaćował, falcowaćowany 1. druk. «składać wydrukowane arkusze drukarskie nadając im odpowiedni format książki, gazety itp.» Falcować ręcznie, mechanicznie. Falcować arkusze na trzy, cztery… …

    Słownik języka polskiego

  • 116flamaster — m IV, D. flamastertra, Ms. flamastertrze; lm M. flamastertry «rodzaj długopisu do rysowania grubych kresek, napełnionego tuszem lub atramentem, mającego zamiast kulki końcówkę z drewna, filcu lub sztucznego tworzywa; mazak» Tusz do flamastrów.… …

    Słownik języka polskiego

  • 117flisactwo — n III, Ms. flisactwowie, blm «dawniej: przewóz towarów rzekami, następnie: spław drewna tratwami; uprawiany od wczesnego średniowiecza; flis» Flisactwo wiślane …

    Słownik języka polskiego

  • 118fornir — m IV, D. u, Ms. fornirirze; lm M. y «cienkie arkusze drewna, uzyskane przez skrawanie płaskie lub obwodowe, przeznaczone na sklejkę, okleinę lub obłogi» Okładać fornirem. ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 119fujarka — ż III, CMs. fujarkarce; lm D. fujarkarek «prymitywny ludowy instrument muzyczny dęty w formie piszczałki z drewna, często z kory wierzbowej, z otworami bocznymi» Smętne tony fujarki. Grać na fujarce. U tej krynicy, u tej kaliny Jasio fujarki… …

    Słownik języka polskiego

  • 120fungicyd — m IV, D. u, Ms. fungicydydzie; lm M. y chem. fungicydy «substancje chemiczne, głównie organiczne związki siarki i rtęci, pochodne węglowodorów, związki heterocykliczne, stosowane do zwalczania grzybów pasożytniczych powodujących choroby roślin… …

    Słownik języka polskiego