(wzajemnie)

  • 121iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …

    Słownik języka polskiego

  • 122jajko — n II, N. jajkokiem; lm D. jajkojek 1. → jajo w zn. 1 Jajka kurze. Jajka much, pszczół. Jajko na miękko, na twardo, jajko faszerowane, sadzone. ∆ Jajko wielkanocne, święcone «jajko kurze ugotowane na twardo jako tradycyjna potrawa wielkanocna» ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 123jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 124jeden — + jedna, jedno jedni, odm. jak przym. 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 1» Jeden kandydat. Jeden grosz. Jedna sztuka. Rękawiczki z jednym palcem. ∆ Jedna druga, jedna trzecia, jedna dziesiąta «połowa, trzecia, dziesiąta część czegoś» ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 125jeż — m II, DB. a; lm M. e, D. y 1. «Erinaceus europaeus, ssak z rodziny jeżowatych, o ciele pokrytym na stronie grzbietowej i z boków ostrymi i twardymi kolcami; tępi myszy i owady; zimę przesypia; zamieszkuje prawie całą Europę i znaczną część Azji»… …

    Słownik języka polskiego

  • 126kabel — m I, D. kabelbla; lm M. kabelble, D. kabelbli 1. «gruby przewód utworzony ze splotu drutów metalowych (zwykle miedzianych lub aluminiowych) wzajemnie izolowanych, zabezpieczony przed wpływami zewnętrznymi wspólną warstwą materiału izolacyjnego,… …

    Słownik języka polskiego

  • 127kardynalny — «główny, zasadniczy, podstawowy; fundamentalny» Kardynalna zasada. Kardynalny błąd. ∆ astr. Kardynalne punkty horyzontu «punkty przecięcia horyzontu z płaszczyzną południka (punkty północ i południe) lub z płaszczyzną pierwszego wertykału (punkty …

    Słownik języka polskiego

  • 128kąsać — ndk I, kąsaćam, kąsaćasz, kąsaćają, kąsaćaj, kąsaćał, kąsaćany «szarpać zębami, ciąć żądłem; gryźć» Pies kąsa. Komary kąsają. przen. a) «o mrozie, zimie, wietrze: szczypać, powodować ból» Dokuczał ludziom ostry, kąsający mróz. b) «dokuczać,… …

    Słownik języka polskiego