(wzajemnie)

  • 101dotknąć — dk Va, dotknąćtknę, dotknąćtkniesz, dotknąćtknij, dotknąćtknął, dotknąćtknęła, dotknąćtknęli, dotknąćtknięty, dotknąćtknąwszy dotykać ndk I, dotknąćam, dotknąćasz, dotknąćają, dotknąćaj, dotknąćał, dotknąćany 1. «zbliżyć coś do kogoś, czegoś aż… …

    Słownik języka polskiego

  • 102dotrzeć — dk XI, dotrzećtrę, dotrzećtrzesz, dotrzećtrzyj, dotrzećtarł, dotrzećtarty docierać ndk I, dotrzećam, dotrzećasz, dotrzećają, dotrzećaj, dotrzećał, dotrzećany 1. «utrzeć dodatkową ilość czegoś, utrzeć coś do końca» Trzeba dotrzeć chrzanu, bo… …

    Słownik języka polskiego

  • 103dręczyć — ndk VIb, dręczyćczę, dręczyćczysz, dręcz, dręczyćczył, dręczyćczony «zadawać komu cierpienie fizyczne lub moralne; znęcać się, pastwić się; gnębić, dokuczać, męczyć» Dręczyć kogoś podejrzeniami, scenami zazdrości. Dręczy kogoś sumienie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 104drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać …

    Słownik języka polskiego

  • 105dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… …

    Słownik języka polskiego

  • 106dwójłomny — fiz. «rozszczepiający światło na dwa promienie o wzajemnie prostopadłych płaszczyznach polaryzacji» …

    Słownik języka polskiego

  • 107dynamizm — m IV, D. u, Ms. dynamizmzmie, blm 1. «zdolność działania, siła, energia, prężność, ruchliwość» Dynamizm przemian kulturalnych. 2. filoz. «pogląd, według którego przyroda (materia) jest z natury swej aktywna i zmienna, podlega ciągłemu ruchowi i… …

    Słownik języka polskiego

  • 108dysjunkcja — ż I, DCMs. dysjunkcjacji; lm D. dysjunkcjacji (dysjunkcjacyj) 1. biol. «przerwa między zasięgami (obszarami występowania) poszczególnych gatunków lub ich grup» 2. jęz. log. «stosunek przeciwieństwa wyrażony za pomocą wyrazów albo zdań wzajemnie… …

    Słownik języka polskiego

  • 109dźgać — ndk I, dźgam, dźgasz, dźgaj, dźgał dźgnąć dk Va, dźgnę, dźgniesz, dźgnij, dźgnął, dźgnęła, dźgnęli, dźgnięty «uderzać czymś ostrym; kłuć» Dźgać kogoś bagnetem, nożem, sztyletem. dźgać się dźgnąć się 1. strona zwrotna czas. dźgać, dźgnąć Dźgnął… …

    Słownik języka polskiego

  • 110emulsja — ż I, DCMs. emulsjasji; lm D. emulsjasji (emulsjasyj) chem. «układ złożony z dwóch wzajemnie nierozpuszczalnych cieczy, z których jedna jest rozproszona w drugiej w postaci małych kropelek» ∆ fot. Emulsja fotograficzna «zawiesina substancji… …

    Słownik języka polskiego