(wywoływać)

  • 91skutkować — ndk IV, skutkowaćkuje, skutkowaćował 1. «wywoływać zamierzony skutek, być skutecznym, działać skutecznie» Lekarstwo skutkuje. Perswazje nie skutkowały. 2. praw. «powodować coś, pociągać coś za sobą» Uchylenie się od zapłacenia należności skutkuje …

    Słownik języka polskiego

  • 92sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… …

    Słownik języka polskiego

  • 93stresować — ndk IV, stresowaćsuje, stresowaćował, stresowaćowany psych. «wywoływać, powodować stres» Czynniki, sytuacje stresujące …

    Słownik języka polskiego

  • 94szczypać — ndk IX, szczypaćpię, szczypaćpiesz, szczyp, szczypaćał, szczypaćany rzad. szczypnąć dk Va, szczypaćnę, szczypaćniesz, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęła, szczypaćnęli, szczypaćnięty, szczypaćnąwszy 1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i… …

    Słownik języka polskiego

  • 95szeleścić — ndk VIa, szeleścićeszczę, szeleścićcisz, szeleścićeść, szeleścićcił «wydawać szelest, powodować, wywoływać szelest; szemrać» Szeleścić kartką papieru, banknotem. Jedwab, tafta szeleści. Liście, kłosy szeleszczą. Deszcz szeleści o szyby. Wiatr… …

    Słownik języka polskiego

  • 96szokować — ndk IV, szokowaćkuję, szokowaćkujesz, szokowaćkuj, szokowaćował, szokowaćowany «wywoływać szok, wstrząs psychiczny; mocno zaskakiwać czymś niespodziewanym; razić» Szokować tajemniczością, niezwykłością, nowościami. Szokować widownię, publiczność …

    Słownik języka polskiego

  • 97ściągać — ndk I, ściągaćam, ściągaćasz, ściągaćają, ściągaćaj, ściągaćał, ściągaćany ściągnąć dk Va, ściągaćnę, ściągaćniesz, ściągaćnij, ściągaćnął, ściągaćnęła, ściągaćnęli, ściągaćnięty, ściągaćnąwszy 1. «ciągnąc opuszczać na dół, usuwać skądś; zsuwać»… …

    Słownik języka polskiego

  • 98tremować — ndk IV, tremowaćmuję, tremowaćmujesz, tremowaćmuj, tremowaćował «wywoływać u kogoś tremę; peszyć» Głęboka cisza tremowała go. tremować się «czuć tremę; peszyć się, mieszać się» Bardzo się tremował przed występem …

    Słownik języka polskiego

  • 99trwożyć — ndk VIb, trwożyćżę, trwożyćżysz, trwóż, trwożyćżył, trwożyćżony książk. «przejmować trwogą, wywoływać strach; przerażać» Najmniejszy szelest ją trwożył. trwożyć się książk. «odczuwać trwogę; bać się, lękać się» Trwożyć się o jutro, o swoją… …

    Słownik języka polskiego

  • 100warcholić — ndk VIa, warcholićlę, warcholićlisz, warcholićol, warcholićlił «zachowywać się jak warchoł, wywoływać zamęt, kłótnie; awanturować się, wichrzyć» …

    Słownik języka polskiego