(wywoływać)

  • 21rozpalać — 1. Rozpalać kogoś do białości, do czerwoności a) «podniecać, roznamiętniać kogoś»: Niewinne dziewczątko o anielskim spojrzeniu, które rozpala mężczyzn do białości. Cosm 3/2001. b) «wywoływać w kimś gniew, złość, irytację»: Jesteśmy neofitami… …

    Słownik frazeologiczny

  • 22alarmować — ndk IV, alarmowaćmuję, alarmowaćmujesz, alarmowaćmuj, alarmowaćował, alarmowaćowany 1. «zawiadamiać o grożącym niebezpieczeństwie lub sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności, do gotowości bojowej» Alarmować straż pożarną. Alarmować… …

    Słownik języka polskiego

  • 23antagonizować — ndk IV, antagonizowaćzuję, antagonizowaćzujesz, antagonizowaćzuj, antagonizowaćował, antagonizowaćowany «przeciwstawiać sobie osoby, grupy, siły, doprowadzać je do wzajemnej wrogości; wywoływać antagonizm, skłócać» Stale antagonizował swoich… …

    Słownik języka polskiego

  • 24barłożyć — ndk VIb, barłożyćżę, barłożyćżysz, barłożyćłóż, barłożyćżył 1. posp. «robić nieporządek, nieład; śmiecić» 2. posp. «wprowadzać zamieszanie, wywoływać awantury, burdy; rozrabiać» …

    Słownik języka polskiego

  • 25błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 26budzić — ndk VIa, budzićdzę, budzićdzisz, budź, budzićdził, budzićdzony 1. «przerywać czyjś sen» Budziło ją bicie zegara. Budzić kogoś do pracy, na śniadanie, ze snu, z drzemki. □ Nie budź licha, póki śpi.przen. Wiosenne słońce budziło przyrodę do życia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 27burda — ż IV, CMs. burdardzie; lm D. burd «ordynarna kłótnia, awantura, bijatyka» Uliczna burda. Robić, wszczynać, wywoływać burdy. ‹z fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 28dmuchać — ndk I, dmuchaćam, dmuchaćasz, dmuchaćaj, dmuchaćał, dmuchaćany dmuchnąć dk Va, dmuchaćnę, dmuchaćniesz, dmuchaćnij, dmuchaćnął, dmuchaćnęła, dmuchaćnęli, dmuchaćnięty, dmuchaćnąwszy 1. «z pewną siłą wypychać powietrze ustami; wywoływać podmuch,… …

    Słownik języka polskiego

  • 29dreszczowiec — m II, D. wca; lm M. dreszczowiecwce, D. dreszczowiecwców środ. «film sensacyjny, rzadziej powieść mające wywoływać dreszcz emocji, grozy» Obejrzeć, przeczytać dreszczowiec …

    Słownik języka polskiego

  • 30duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …

    Słownik języka polskiego