(wywoływać)

  • 101waśnić — ndk VIa, waśnićnię, waśnićnisz, waśnićnij, waśnićnił, waśnićniony książk. «powodować waśnie, niesnaski, wywoływać niezgodę» Waśnić małżeństwo. waśnić się książk. «kłócić się, wadzić się» Waśnić się z kimś o coś. Waśnili się między sobą …

    Słownik języka polskiego

  • 102waśń — ż V, DCMs. waśńśni; lm M. waśńśnie, D. waśńśni książk. «niezgoda, zwada, kłótnia, spór» Waśń rodowa. Waśnie międzydzielnicowe. Waśnie między sąsiadami. Wywoływać, łagodzić waśnie …

    Słownik języka polskiego

  • 103weselić — ndk VIa, weselićlę, weselićlisz, weselićsel, weselićlił, weselićlony przestarz. «wywoływać w kimś radość; cieszyć, radować» Piękny widok weselił oczy. weselić się książk. «radować się, cieszyć się» Nie wiedział, czy ma się smucić, czy weselić …

    Słownik języka polskiego

  • 104widzieć — ndk VIIa, widziećdzę, widziećdzisz, widziećdział, widziećdzieli, widziećdziany 1. «reagować odpowiednimi wrażeniami na bodźce działające na narządy wzroku, postrzegać; rozróżniać przedmioty wysyłające, odbijające lub przepuszczające światło, ich… …

    Słownik języka polskiego

  • 105wspomnienie — n I 1. rzecz. od wspomnieć. 2. lm D. wspomnienieeń «to, co sobie ktoś przypomina, obraz przeszłości wywołany w pamięci; pamięć o kimś, o czymś, co było» Wspomnienie dawnych lat. Żyć wspomnieniami przeszłości. Wracać wspomnieniem do dzieciństwa.… …

    Słownik języka polskiego

  • 106wstydzić — ndk VIa, wstydzićdzę, wstydzićdzisz, wstydź, wstydzićdził, wstydzićdzony «wywoływać, budzić w kimś uczucie wstydu, wprawiać w zawstydzenie, zawstydzać» Wstydzić kłócące się dzieci. wstydzić się «odczuwać wstyd, krępować się, żenować się» Wstydzić …

    Słownik języka polskiego

  • 107wymioty — blp, D. wymiotytów 1. «wydalanie przez usta zawartości żołądka, wywołane przez silne, gwałtowne skurcze przepony, ścian żołądka i tłoczni brzusznej; torsje» Zbierało się komuś na wymioty. Wywoływać wymioty. 2. rzad. «to, czym ktoś zwymiotował;… …

    Słownik języka polskiego

  • 108wytwarzać — ndk I, wytwarzaćam, wytwarzaćasz, wytwarzaćają, wytwarzaćaj, wytwarzaćał, wytwarzaćany wytworzyć dk VIb, wytwarzaćrzę, wytwarzaćrzysz, wytwarzaćtwórz, wytwarzaćrzył, wytwarzaćrzony 1. częściej ndk «produkować coś; tworząc wydzielać coś» Wytwarzać …

    Słownik języka polskiego

  • 109zamęt — m IV, D. u, Ms. zamętęcie, blm «zakłócenie ustalonego, istniejącego porządku; zamieszanie, chaos, rozgardiasz» Niebywały, nieopisany zamęt. Zamęt pojęciowy, ideowy. Zamęt bitewny. Mieć zamęt w głowie, w myślach. Robić, siać, szerzyć, wywoływać… …

    Słownik języka polskiego

  • 110zdać — dk I, zdam, zdasz, zdadzą, zdaj, zdał, zdany zdawać ndk IX, zdaję, zdajesz, zdają, zdawaj, zdawał, zdawany 1. «przekazać, oddać coś komuś w formie urzędowej; powierzyć komuś coś, załatwienie czegoś» Zdać gospodarstwo. Zdawać pieniądze do kasy.… …

    Słownik języka polskiego