(wybuchnąć)

  • 41zalać — dk Xb, zalaćleję, zalaćlejesz, zalaćlej, zalaćlał, zalaćlali a. zalaćleli, zalaćany zalewać ndk I, zalaćam, zalaćasz, zalaćają, zalaćaj, zalaćał, zalaćany 1. «lejąc płyn pokryć nim coś całkowicie, pogrążyć w nim coś; o płynie, wodzie, rzece:… …

    Słownik języka polskiego

  • 42załkać — dk I, załkaćłkam, załkaćłkasz, załkaćłkają, załkaćłkaj, załkaćłkał «rozpłakać się łkając, wybuchnąć łkaniem» Załkać spazmatycznie, żałośnie, rozpaczliwie. przen. Skrzypce załkały żałośnie …

    Słownik języka polskiego

  • 43zapanować — dk IV, zapanowaćnuję, zapanowaćnujesz, zapanowaćnuj, zapanowaćował rzad. zapanowywać ndk VIIIa, zapanowaćowuję, zapanowaćowujesz, zapanowaćowuj, zapanowaćywał 1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś» Zapanować nad otoczeniem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 44zapienić się — «pokryć się pianą, stać się pienistym; wzburzyć się» Piwo zapieniło się w kuflu. Morze zapieniło się w czasie burzy. przen. «o człowieku: wybuchnąć (gniewem), objawić swą złość» Zapienić się z gniewu …

    Słownik języka polskiego

  • 45zapłakać — dk IX, zapłakaćpłaczę, zapłakaćpłaczesz, zapłakaćpłacz, zapłakaćał «zacząć płakać, wybuchnąć płaczem, rozpłakać się; zacząć lamentować, ubolewać» Zapłakać cicho, głośno, żałośnie. Zapłakać z rozpaczy, z żalu. Zapłakać z radości, ze szczęścia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 46zaszlochać — dk I, zaszlochaćam, zaszlochaćasz, zaszlochaćają, zaszlochaćaj, zaszlochaćał «wybuchnąć szlochem; załkać» Zaszlochał jak dziecko. Zaszlochał nad swoim losem …

    Słownik języka polskiego

  • 47zaśmiać się — dk Xb, zaśmiać sięśmieję się, zaśmiać sięśmiejesz się, zaśmiać sięśmiej się, zaśmiać sięśmiał się, zaśmiać sięśmiali się a. zaśmiać sięśmieli się «wybuchnąć śmiechem; roześmiać się» Zaśmiać się pogodnie, radośnie, wesoło. Zaśmiał się sam ze… …

    Słownik języka polskiego

  • 48zawarczeć — dk VIIb, zawarczećczę, zawarczećczysz, zawarczećwarcz, zawarczećczał, zawarczećczeli 1. «zwykle o psie: wydać pomruk; warknąć» Pies zawarczał cicho. przen. «odezwać się gniewnie, opryskliwie, wybuchnąć gniewem» Wynoś się zawarczał rozgniewany. 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 49zawrzeć — I dk XI, zawrzećwrę, zawrzećwrzesz, zawrzećwrzyj, zawrzećwarł, zawrzećwarty, zawrzećwarłszy zawierać ndk I, zawrzećam, zawrzećasz, zawrzećają, zawrzećaj, zawrzećał, zawrzećany 1. częściej ndk «mieścić w sobie, mieć coś jako składnik (dziś tylko o …

    Słownik języka polskiego

  • 50zerwać — dk IX, zerwaćrwę, zerwaćrwiesz, zerwaćrwij, zerwaćrwał, zerwaćrwany zrywać ndk I, zerwaćam, zerwaćasz, zerwaćają, zerwaćaj, zerwaćał, zerwaćany 1. «ciągnąc, szarpiąc odłączyć, oderwać coś od czegoś; zdjąć coś gwałtownie; zedrzeć» Zrywać kwiaty.… …

    Słownik języka polskiego