(współzawodnictwo)
1współzawodnictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. współzawodnictwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} ubieganie się wielu osób lub grup ludzi o zdobycie pierwszeństwa w czymś, nagrody itp.; rywalizacja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szlachetne współzawodnictwo. Przystąpić do… …
2współzawodnictwo — n III, Ms. współzawodnictwowie, blm «ubieganie się kilku osób lub grup o pierwszeństwo w czymś, o zdobycie czegoś; rywalizacja» Współzawodnictwo w zdobywaniu nagród, w konkursie. Współzawodnictwo o tytuł mistrza. Stanąć do współzawodnictwa. Brać… …
3konkurencja — ż I, DCMs. konkurencjacji; lm D. konkurencjacji (konkurencjacyj) 1. «rywalizacja, współzawodnictwo między poszczególnymi osobami lub grupami zainteresowanymi w osiągnięciu tego samego celu» Nieuczciwa konkurencja. Wytrzymać konkurencję. 2. pot.… …
4walka — ż III, CMs. walkalce; lm D. walk 1. «zorganizowane działanie sił zbrojnych stron przeciwnych, dążących do pobicia przeciwnika; ścieranie się, bicie się z kimś, z czymś; bitwa, bój, potyczka; w znaczeniu ogólniejszym: wojna» Walka zbrojna.… …
5Потоцкий J. К. — (Potocki) псевдоним польского журналиста и поэта Мариана Богуша (Bohusz). Род. в 1854 г., окончил варшавский унив. Вместе с И. Поплавским основал Głos , где напечатал ряд статей на общественные темы; часть их вошла в сочинения П. Współzawodnictwo …
6agonistyka — ż III, CMs. agonistykayce, blm «w starożytnej Grecji: współzawodnictwo w zawodach (agonach)» ‹z gr.› …
7byt — m IV, D. u, Ms. bycie; lm M. y 1. «całokształt życia; istnienie, życie» Byt człowieka, zwierzęcia. Coś jest sprawą bytu narodowego. Zagadka, zagadnienie bytu. Usprawiedliwić swój byt. ∆ biol. Walka o byt «w teorii doboru naturalnego Darwina… …
8długofalowy — 1. «obliczony, planowany na dłuższy czas, długo trwający; długookresowy» Długofalowe współzawodnictwo. Zobowiązanie długofalowe. Długofalowy program jakiejś działalności. 2. fiz. «składający się z długich fal, odznaczający się długimi falami»… …
9emulacja — ż I, DCMs. emulacjacji; lm D. emulacjacji (emulacjacyj) przestarz. «współzawodnictwo, rywalizacja» ‹łac.› …
10miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… …
- 1
- 2
