(wiedzieć)

  • 111nieciekawy — nieciekawywi 1. «nie pragnący wiedzieć, poznać czegoś, nie wykazujący zainteresowania czymś, nie odznaczający się ciekawością» Nieciekawy nowin, wyjaśnień. 2. «nie budzący zainteresowania, niegodny uwagi; nieosobliwy, nieszczególny» Nieciekawa… …

    Słownik języka polskiego

  • 112nieomylnie — 1. «nie popełniając omyłki; bezbłędnie» Wiedzieć, przewidywać coś nieomylnie. Robił nieomylnie wszystko, czego się po nim spodziewano. 2. rzad. «niezawodnie, z pewnością» Jutro nieomylnie wyjeżdżam …

    Słownik języka polskiego

  • 113palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …

    Słownik języka polskiego

  • 114pewność — ż V, DCMs. pewnośćści, blm 1. «niezachwiane przekonanie o istnieniu czegoś lub o tym, że rzecz się ma w określony sposób; ufność co do czegoś, bycie całkowicie pewnym czegoś» Absolutna, niezachwiana, niezłomna pewność. Mówić, stwierdzać, wiedzieć …

    Słownik języka polskiego

  • 115po co — «wyrażenie oznaczające pytanie: w jakim celu, z jakiego powodu, dlaczego; także z odcieniem ekspresywnym uwydatniającym brak sensownego celu, racji, bezskuteczność jakiegoś działania» Po co tam poszedłeś? Po co przyjechałeś? Po co się wtrącasz do …

    Słownik języka polskiego

  • 116podszewka — ż III, CMs. podszewkawce; lm D. podszewkawek «tkanina podszyta pod jakąś część garderoby, podbicie; tkanina (zwykle jedwabna) używana na podszycie płaszczy, żakietów, czapek itp.» Atłasowa, jedwabna podszewka. Płaszcz na podszewce w kratę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 117pojęcie — n I 1. rzecz. od pojąć. 2. lm D. pojęcieęć «myślowe odzwierciedlenie całościowego ujęcia istotnych cech przedmiotów czy zjawisk, myślowy odpowiednik nazwy» Pojęcie filozoficzne, fizyczne, literackie, logiczne, moralne. Pojęcie proste, złożone.… …

    Słownik języka polskiego

  • 118potracić — dk VIa, potracićcę, potracićcisz, potracićtrać, potracićcił, potracićcony 1. «zostać pozbawionym dużej ilości czegoś, pozbyć się czegoś kolejno, jedno (jednego) po drugim; o wielu: stracić, pozbyć się czegoś» Potracić zęby na starość. Drzewa… …

    Słownik języka polskiego

  • 119prasa — ż IV, CMs. prasasie; lm D. pras 1. «maszyna, urządzenie mechaniczne lub hydrauliczne do wywierania nacisku na dany materiał lub przedmiot; używane do wytłaczania oleju z nasion lub soku z owoców, do tłoczenia przedmiotów z metali lub tworzyw… …

    Słownik języka polskiego

  • 120rozstajny — «o drogach: rozchodzący się w różne strony, rozgałęziający się, krzyżujący się» Odprowadzili odjeżdżającego do rozstajnych dróg. ◊ Być, stać na rozstajnych drogach «być niezdecydowanym, nie wiedzieć, jak postąpić, wahać się; być w rozterce» …

    Słownik języka polskiego