(w stronę czegoś

  • 101nice — blp daw. «lewa strona czegoś, zwłaszcza tkaniny, ubrania» ◊ (dziś żywe) Przewrócić, obrócić coś na nice a) «przewrócić, obrócić coś na lewą stronę» b) «zmienić coś radykalnie; przewrócić do góry nogami» …

    Słownik języka polskiego

  • 102odwieść — dk XI, odwieśćwiodę, odwieśćwiedziesz, odwieśćwiedź, odwieśćwiódł, odwieśćwiodła, odwieśćwiedli, odwieśćwiedziony, odwieśćwiedzeni, odwieśćwiódłszy odwodzić ndk VIa, odwieśćdzę, odwieśćdzisz, odwieśćwódź, odwieśćdził, odwieśćdzony 1. «wiodąc,… …

    Słownik języka polskiego

  • 103odwrót — m IV, D. odwrótwrotu, Ms. odwrótwrocie; lm M. odwrótwroty 1. «cofanie się (wojska); odstępowanie, ucieczka» Odwrót armii, oddziału. Planowy odwrót wojsk. Być, znajdować się w odwrocie. Nakazać odwrót. Wzywać do odwrotu. Dać rozkaz, hasło do… …

    Słownik języka polskiego

  • 104plus — m IV, D. a, Ms. plusie; lm M. y 1. «znak matematyczny zapisywany w postaci krzyżyka między liczbami lub wyrażeniami dla oznaczenia dodawania» Dwa plus dwa równa się cztery. ◊ Plus minus «mniej więcej, około, w przybliżeniu» 2. «znak matematyczny… …

    Słownik języka polskiego

  • 105przejść — dk, przejśćjdę, przejśćjdziesz, przejdź, przeszedł, przeszła, przeszli przechodzić ndk VIa, przejśćdzę, przejśćdzisz, przejśćchodź, przejśćdził 1. «idąc przebyć jakąś drogę, przekroczyć coś, udać się dokądś, minąć kogoś, coś» W ciągu dnia… …

    Słownik języka polskiego

  • 106przenikalny — 1. «taki, który ma zdolność przenikania, przedostawania się przez coś na drugą stronę, do wnętrza czegoś; przenikający» 2. «taki, który przepuszcza coś przez siebie, który daje się przeniknąć» …

    Słownik języka polskiego

  • 107przesadzić — dk VIa, przesadzićdzę, przesadzićdzisz, przesadzićsadź, przesadzićdził, przesadzićdzony przesadzać ndk I, przesadzićam, przesadzićasz, przesadzićają, przesadzićaj, przesadzićał, przesadzićany 1. «wyjąć, wykopać roślinę z ziemi i posadzić w innym… …

    Słownik języka polskiego

  • 108przystać — dk Vb, przystaćstanę, przystaćstaniesz, przystaćstań, przystaćstał przystawać ndk IX, przystaćstaję, przystaćstajesz, przystaćwaj, przystaćwał 1. «ściśle przylgnąć, przywrzeć do czegoś» Deski niezbyt szczelnie przystają do siebie. Spaczone ramy… …

    Słownik języka polskiego

  • 109redakcja — ż I, DCMs. redakcjacji; lm D. redakcjacji (redakcjacyj) 1. «opracowanie tekstu (książki, czasopisma, gazety itp.) pod względem merytorycznym i stylistycznym, przygotowanie tekstu do druku; sposób wyrażenia, napisania czegoś; sformułowanie»… …

    Słownik języka polskiego

  • 110się — 1. «zaimek zwrotny będący formą biernika, używany zwykle przy czasownikach, odpowiadający formie siebie lub będący formą dopełniacza, używany rzadko, tylko przy czasownikach zaprzeczonych» Widział się w lustrze. rzad. Nie widział się na tym… …

    Słownik języka polskiego