(w nodze)

  • 41skrzydłonóg — m III, DB. skrzydłonógnoga, N. skrzydłonógnogiem; lm M. skrzydłonógnogi zool. skrzydłonogi «Pteropoda, grupa pelagicznych ślimaków morskich, tyłoskrzelnych, o ciele półprzezroczystym, często barwnym, nodze przekształconej w dwie płetwy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 42stołek — m III, D. stołekłka, N. stołekłkiem; lm M. stołekłki «sprzęt domowy w postaci blatu na kilku (zwykle na czterech lub trzech) nogach, rzadko na jednej nodze, bez oparcia, służący do siedzenia» Niski, wysoki stołek. Stołek barowy. Stołek na trzech… …

    Słownik języka polskiego

  • 43stopka — ż III, CMs. stopkapce; lm D. stopkapek 1. zdr. od stopa (w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Ślady drobnych stopek na piasku. ◊ Chatka na kurzej stopce «w bajkach: dom czarownicy stojący na kurzej nodze» b) w zn. 2: Stopka skarpetki. 2. «okucie kolby… …

    Słownik języka polskiego

  • 44tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… …

    Słownik języka polskiego

  • 45utracić — dk VIa, utracićcę, utracićcisz, utrać, utracićcił, utracićcony «zostać pozbawionym czegoś; przestać coś mieć, czymś się odznaczać; postradać, stracić» Utracić pamięć, siły, wzrok, zdrowie. Utracić majątek. Utracić sławę, szczęście. Utracić… …

    Słownik języka polskiego

  • 46wleźć — dk XI, wlezę, wleziesz, wleź, wlazł, wlazła, wleźli, wlazłszy włazić ndk VIa, włażę, wleźćzisz, właź, wleźćził 1. pot. «leząc, wolno idąc wejść gdzieś, pod coś, do środka czegoś» Wleźć do wanny. Wleźć do rowu. Wleźć do ogrodu przez dziurę w… …

    Słownik języka polskiego

  • 47zadrapanie — n I 1. rzecz. od zadrapać. 2. lm D. zadrapanieań «lekkie uszkodzenie powierzchni czegoś; powierzchowne skaleczenie, zadraśnięcie» Zadrapania na nodze. Zamalować zadrapania na karoserii samochodu. zadrapanie się rzecz. od zadrapać się …

    Słownik języka polskiego

  • 48zarwać — dk IX, zarwaćrwę, zarwaćrwiesz, zarwaćrwij, zarwaćrwał, zarwaćrwany zarywać ndk I, zarwaćam, zarwaćasz, zarwaćają, zarwaćaj, zarwaćał, zarwaćany 1. pot. «zaboleć gwałtownie, krótko; zakłuć boleśnie» Zarwało go w nodze. Chora ręka nagle go zarwała …

    Słownik języka polskiego

  • 49złamać — dk IX, złamaćmię, złamaćmiesz, złam, złamaćał, złamaćany 1. «nacisnąwszy, przycisnąwszy, uderzywszy rozdzielić, rozerwać coś na (dwie) części; przełamać, rozłamać» Złamać nartę. Złamać kij, laskę. Złamać pieczęć. Wicher złamał drzewo. Złamana… …

    Słownik języka polskiego

  • 50złapać — dk IX, złapaćpię, złapaćpiesz, złap, złapaćał, złapaćany «pozbawić kogoś wolności, swobody, możliwości poruszania się, zatrzymać, przytrzymać kogoś, coś, schwytać, wziąć coś ręką lub przyrządem» Złapać piłkę. Złapać złodzieja. Złapać rybę na… …

    Słownik języka polskiego