(w dawnej polsce)
81dymarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y a. ów «w dawnej Polsce: robotnik zajmujący się wytapianiem rudy żelaza w dymarkach» …
82ekonomia — ż I, DCMs. ekonomiamii 1. blm «nauka o społecznych prawach rządzących produkcją i podziałem dóbr w społeczeństwie; nauka o racjonalnym gospodarowaniu» Teoria ekonomii. 2. blm «umiejętność racjonalnego użytkowania czegoś, oszczędnego posługiwania… …
83elekcja — ż I, DCMs. elekcjacji; lm D. elekcjacji (elekcjacyj) hist. «wybory, wybór na wysokie stanowisko lub urząd; w dawnej Polsce: obiór króla» Elekcja marszałka sejmu. Elekcja kapituły. Elekcja nowego monarchy. Dokonać elekcji króla. ‹łac.› …
84elekcyjny — elekcyjnyni «związany z elekcją; obieralny» Tron elekcyjny. Monarcha elekcyjny. ∆ hist. Królowie elekcyjni «w dawnej Polsce: władcy obierani przez ogół szlachty na sejmach elekcyjnych (po wygaśnięciu dynastii Jagiellonów w 1572 r.)» ∆ Sejm… …
85frant — m IV, DB. a, Ms. frantncie; lm M. te y, ci owie (frantnci), DB. ów 1. hist. «w dawnej Polsce: wędrowny komediant, błazen» Dowcipny, zabawny frant. 2. przestarz. «człowiek chytry, przebiegły, filut, łgarz, oszust, spryciarz, cwaniak» Frant kuty na …
86gąsior — m IV, D. a, Ms. gąsiororze; lm M. y 1. B.=D. «samiec gęsi» Krzyk gąsiora. 2. «duża, pękata butla szklana z wąską szyjką; zawartość tej butli» Dziesięciolitrowy gąsior. Gąsior z miodem, z sokiem. Nalewać wino z gąsiora. Wypić, wysuszyć gąsior. 3.… …
87gmerk — m III, D. u, N. gmerkkiem; lm M. i hist. «w dawnej Polsce: godło rodowe mieszczan, także znak umieszczany przez rzemieślników we wczesnym średniowieczu na własnych wyrobach; stempel, marka» ‹niem.› …
88grodowy — grodowywi przym. od gród (tylko w zn. 1) Dawne osiedle grodowe. ∆ Starosta grodowy «w dawnej Polsce starosta sprawujący w imieniu króla władzę sądowniczą i wykonawczą w grodzie i w powiecie» …
89habenda — ż IV, CMs. habendandzie; lm D. habendaend przestarz. «w dawnej Polsce: niewielka posiadłość wiejska, niewielki majątek» ‹z łac.› …
90indygena — m odm. jak ż IV, CMs. indygenanie; lm M. indygenani, DB. indygenanów «w dawnej Polsce: cudzoziemiec, który otrzymał prawa i przywileje szlachcica polskiego» ‹z łac.› …
