(uroczyście)

  • 1uroczyście — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., uroczyścieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób odbiegający od codzienności; odświętnie, dostojnie, okazale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uroczyście obchodzone święto niepodległości.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2uroczyście — uroczyścieej 1. «w sposób uroczysty; odświętnie, okazale, wystawnie» Uroczyście przystrojone gmachy, ulice. Obchodzić uroczyście jakieś święto, jakąś rocznicę. Podpisanie umowy odbyło się bardzo uroczyście. 2. «z godnością, z namaszczeniem, z… …

    Słownik języka polskiego

  • 3celebrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celebrowaćruję, celebrowaćruje, celebrowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odprawiać uroczyście mszę, inne nabożeństwo lub obrzęd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biskup celebrował… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… …

    Słownik języka polskiego

  • 5fanfara — 1. Coś odbyło się bez fanfar «coś odbyło się skromnie, po cichu, bez rozgłosu»: Wyjątkowo (...) Międzynarodowy Dzień Kobiet „odbył się bez fanfar; nie było nawoływań do gremialnego wręczania kwiatów, głośnych zachwytów nad macierzyństwem” (...).… …

    Słownik frazeologiczny

  • 6celebra — ż IV, CMs. celebrabrze; lm D. celebraebr 1. «uroczyste odprawianie nabożeństwa, obrzędu; nabożeństwo odprawione szczególnie uroczyście» 2. pot. → celebracja …

    Słownik języka polskiego

  • 7dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 8fetować — ndk IV, fetowaćtuję, fetowaćtujesz, fetowaćtuj, fetowaćował, fetowaćowany «podejmować kogoś wystawnie, uroczyście; raczyć, ugaszczać» Fetować zwycięzców. Fetować przyjaciół obiadem. fetować się 1. strona zwrotna czas. fetować Fetować się… …

    Słownik języka polskiego

  • 9koronować — ndk IV, koronowaćnuję, koronowaćnujesz, koronowaćnuj, koronowaćował, koronowaćowany «uroczyście wkładać koronę na głowę nowo obranego monarchy (lub papieża), jako symbol przekazania mu najwyższej władzy w państwie (w kościele)» Władysława… …

    Słownik języka polskiego

  • 10mąż — m II, DB. męża; lm M. mężowie, DB. mężów 1. «mężczyzna pozostający z kobietą w związku małżeńskim; małżonek (w stosunku do tej kobiety)» Dobry, czuły, troskliwy, pracowity mąż. Żyć, rozwieść się z mężem. Szukać, znaleźć sobie męża. Polować na… …

    Słownik języka polskiego