(uroczyście)

  • 21ślubować — dk a. ndk IV, ślubowaćbuję, ślubowaćbujesz, ślubowaćbuj, ślubowaćował, ślubowaćowany «zobowiązać się, zobowiązywać się uroczyście do czegoś; złożyć, składać przysięgę» Ślubować wierność ojczyźnie. Ślubowali sobie przyjaźń. Ślubowała czystość …

    Słownik języka polskiego

  • 22świątecznie — «w sposób świąteczny; tak, jak w święto, uroczyście, odświętnie» Ubrać, wystroić się świątecznie …

    Słownik języka polskiego

  • 23święcić — ndk VIa, święcićcę, święcićcisz, święć, święcićcił, święcićcony 1. «obchodzić jako święto; czcić jakiś dzień uroczysty; świętować» Święcić jubileusz. Święcić rocznicę zwycięstwa. Święcić dzień czyichś urodzin. ◊ Święcić czyjąś pamięć «czcić… …

    Słownik języka polskiego

  • 24święto — n III, Ms. święcie; lm D. świąt «dzień wolny od pracy, obchodzony uroczyście ze względów kultowych lub państwowych; także: dzień roboczy poświęcony uczczeniu pewnych osób, instytucji, zawodów, szczególnych faktów, wydarzeń itp.» Święto państwowe …

    Słownik języka polskiego

  • 25święty — świętytszy, święci 1. «o Bogu, bóstwach: będący przedmiotem najwyższej oceny religijnej i czci z tym związanej; o osobach: ogłoszony po śmierci uroczyście przez Kościół jako zbawiony i mogący być przedmiotem kultu; kanonizowany (skrót: św.)»… …

    Słownik języka polskiego

  • 26tryumfalny — tryumfalnyni «pełen tryumfu, sukcesów, zwycięstw; wyrażający radość, dumę ze zwycięstwa, sukcesu; głoszący zwycięstwo; zwycięski, tryumfujący» Tryumfalny pochód. Tryumfalny okrzyk, uśmiech. ∆ Marsz tryumfalny «utwór muzyczny wykonywany uroczyście …

    Słownik języka polskiego

  • 27uczcić — dk VIa, uczczę, uczcisz, uczcij, uczcił, uczczony 1. «oddać komuś należną cześć, hołd; okazać szacunek, uznanie» Uczcić pamięć wielkiego uczonego. Uczcić czyjąś długoletnią działalność zawodową. Minutą ciszy uczczono poległych na polu walki. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 28ufetować — dk IV, ufetowaćtuję, ufetowaćtujesz, ufetowaćtuj, ufetowaćował, ufetowaćowany przestarz. «podjąć kogoś uroczyście, wystawnie; uraczyć, ugościć» Ufetować gościa dobrą kolacją. przen. Ufetować kogoś dobrą muzyką …

    Słownik języka polskiego

  • 29witać — ndk I, witaćam, witaćasz, witaćają, witaćaj, witaćał, witaćany 1. «pozdrawiać kogoś przy spotkaniu słowem lub gestem, wyrażać swoje uczucia z powodu czyjegoś przybycia» Witać gości, kolegów, znajomych. Witać kogoś entuzjastycznie, gorąco, mile,… …

    Słownik języka polskiego

  • 30wkroczyć — dk VIb, wkroczyćczę, wkroczyćczysz, wkrocz, wkroczyćczył wkraczać ndk I, wkroczyćam, wkroczyćasz, wkroczyćają, wkroczyćaj, wkroczyćał 1. «krocząc dostać się gdzieś, wejść, szczególnie: wejść wolno, uroczyście, poważnie» Delegacja wkroczyła do… …

    Słownik języka polskiego