(umrzeć)

  • 31nędznie — nędznieej 1. «ubogo, biednie; jak nędzarz» Nędznie ubrany. Pokój nędznie umeblowany. Wyglądać nędznie. Mieszkać, żyć, żywić się nędznie. ◊ Nędznie zginąć, umrzeć, skończyć «zginąć, umrzeć bez sławy, w zapomnieniu, w nędzy» 2. «licho, słabo,… …

    Słownik języka polskiego

  • 32nóż — m II, D. noża; lm M. noże, D. noży «narzędzie do krajania, cięcia itp., składające się z metalowego ostrza osadzonego na trzonku; przyrząd do skrawania, cięcia itp. w różnego rodzaju urządzeniach mechanicznych» Długi, krótki, cienki, szeroki,… …

    Słownik języka polskiego

  • 33oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 34odumrzeć — dk XI, odumrzećmrę, odumrzećmrzesz, odumrzećmrzyj, odumrzećmarł, odumrzećmarłszy odumierać ndk I, odumrzećam, odumrzećasz, odumrzećają, odumrzećaj, odumrzećał 1. książk. «umrzeć pozostawiając, opuszczając kogoś bliskiego» Ojciec odumarł nas… …

    Słownik języka polskiego

  • 35pomrzeć — dk XI, pomrzećmrą, pomrzećmarli «o pewnej liczbie osób: zakończyć życie, umrzeć; umrzeć kolejno jeden po drugim; poumierać» Mamy zapasy, z głodu nie pomrzemy …

    Słownik języka polskiego

  • 36przyjść — dk, przyjdę, przyjdziesz, przyjdź, przyszedł, przyszła, przyszli, przyszedłszy przychodzić ndk VIa, przyjśćdzę, przyjśćdzisz, przyjśćchodź, przyjśćdził 1. «o ludziach i zwierzętach: idąc przybyć dokądś, do kogoś» Przyjść do biura, do domu.… …

    Słownik języka polskiego

  • 37świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …

    Słownik języka polskiego

  • 38wymrzeć — dk XI, wymrzećmrze, wymrzećmarł, wymrzećmarłszy wymierać ndk I, wymrzećra, wymrzećają, wymrzećał «umrzeć masowo; umrzeć jeden po drugim, do ostatniego» Olbrzymie gady wymarły przed tysiącami lat. Wymarli ostatni potomkowie sławnego rodu …

    Słownik języka polskiego

  • 39życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …

    Słownik języka polskiego

  • 40Junge (der, Alter,) — 1. Aus einem Jungen, der lügt, wird ein Alter, der betrügt. Böhm.: Mladému lháti hanebno, a starému nepotřebno. (Čelakovsky, 67.) 2. De Jangen am Schwiss, de Âlen de Hainjd äm Schîss. – Schuster, 469. Die Jungen sollen schwitzen, die Alten können …

    Deutsches Sprichwörter-Lexikon