(ululare)

  • 31Heulen — Heulen, verb. reg. neutr. welches das Hülfswort haben erfordert. Es druckt 1) einen starken, gedehnten, kläglich und zugleich widerlich klingenden Laut aus, welchen ein starker Wind, wenn er sich an einem Orte fänget, ingleichen die Hunde zu… …

    Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • 32ululant — /ul yeuh leuhnt, yoohl /, adj. howling; ululating. [1865 70; < L ululant (s. of ululans), prp. of ululare. See ULULATE, ANT] * * * …

    Universalium

  • 33ululate — ululation, n. /ul yeuh layt , yoohl /, v.i., ululated, ululating. 1. to howl, as a dog or a wolf; hoot, as an owl. 2. to utter howling sounds, as in shrill, wordless lamentation; wail. 3. to lament loudly and shrilly. [1615 25; < L ululatus, ptp …

    Universalium

  • 34ululation — ● ululation ou hululation nom féminin ou ululement ou hululement nom masculin (bas latin ululatio) Cri des rapaces nocturnes, notamment des hiboux. Littéraire. Hurlement sin …

    Encyclopédie Universelle

  • 35hulotte — (hu lo t ) s. f. Espèce de gros oiseau de nuit, strix aluco, de l ordre des rapaces nocturnes. •   La hulotte, qu on peut appeler aussi la chouette noire et que les Grecs appelaient nycticorax ou le corbeau de nuit, est la plus grande de toutes&#8230; …

    Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • 36inorganique — (i nor ga ni k ) adj. 1°   Terme d histoire naturelle. Qui n est pas organisé, par opposition aux corps organisés, c est à dire vivants. •   Nous pouvons supposer avec vraisemblance qu il est deux genres d éléments : les éléments premiers ou&#8230; …

    Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • 37ululation — (u lu la sion) s. f. Terme latin francisé et fort peu usité. •   Gémissement en forme de hurlement Les demoiselles d Ilium Firent longue ululation, Et si longtemps qu elles voulurent, SCARR. Virg. III. ÉTYMOLOGIE    Lat. ululationem, de ululare&#8230; …

    Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • 38BACCHUS — I. BACCHUS Iovis ex Semele filius. Orpheus in Hymnis. Κιςςοκόμην Διόνυσον ἐρίβρομον ἄρχομ᾿ ἀείδειν. Ζηνὸς καὶ Σεμέλης ἐρικυδέος ἀγλαὸνυἷον. Idem aliô Hymnô Iovis et proserpinae filium putavit. Ε῎υβουλ᾿ ἐυπολύβουλε Διὸς καὶ Περσεφονείας. Hunc Deum …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 39EUHYUS five EUJUS — unum ex Bacchicognominibus a Iove illi inditum, eo in bello, quod Gigantes cum diis gefferunt. Fabulantur enim poetae, ceteris diis perterritis, Libenum Pattem se in Leonem convertisse, unumqueex gigantibus intersecisse, et ob rem tam strenue&#8230; …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 40GALLICUM Mare — quod prov. Narbonensem, h. e. Gotiam vel Septimaniam atque Provinciam, a Pyrenaeo ad Varum fluv. alluit: Gallicus Sinus Liv. l. 26. c. 19. qui illud ibi inter Tuscum mare et Pyrenen collcat: sicut l. 34. inter Pyrenaeum, et Alpes Maritimas. Idem&#8230; …

    Hofmann J. Lexicon universale