(ukrywać)

  • 31przed — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w narzędniku, niekiedy w bierniku» 1. «z narzędnikiem oznacza miejsce czynności lub miejsce położenia przedmiotu obserwowanego lub osoby obserwującej, z biernikiem …

    Słownik języka polskiego

  • 32przybrać — dk IX, przybraćbiorę, przybraćbierzesz, przybraćbierz, przybraćbrał, przybraćbrany przybierać ndk I, przybraćam, przybraćasz, przybraćają, przybraćaj, przybraćał, przybraćany 1. «zwykle o wodzie, rzece: podnieść się powyżej normalnego poziomu,… …

    Słownik języka polskiego

  • 33pseudonim — [wym. pseudonim] m IV, D. u, Ms. pseudonimmie; lm M. y «nazwisko lub imię zmyślone, przybrane, używane zamiast prawdziwego przez pisarzy, aktorów, dziennikarzy lub działaczy i członków ugrupowań konspiracyjnych» Pseudonim konspiracyjny, literacki …

    Słownik języka polskiego

  • 34starannie — starannienniej «nie szczędząc starań, dbając o każdy szczegół; dokładnie, pilnie, troskliwie» Starannie ubrana, uczesana. Starannie gotować, sprzątać, odrabiać lekcje. Starannie wykształcony. Starannie coś ukrywać. Starannie wykończony produkt …

    Słownik języka polskiego

  • 35taić — ndk VIa, taję, taisz, taj, taićił, tajony «trzymać coś w tajemnicy, nie wyjawiać, nie ujawniać czegoś; ukrywać, zatajać coś» Taić prawdę przed otoczeniem. Taić niepokój. Nie taić swego zdania o czymś …

    Słownik języka polskiego

  • 36tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… …

    Słownik języka polskiego

  • 37tłamsić — ndk VIa, tłamsićmszę, tłamsićsisz, tłamś, tłamsićsił, tłamsićmszony pot. «powodować pofałdowanie się, zgniecenie się czegoś, niszczyć coś przez gniecenie; gnieść, miąć, miętosić» Tłamsić w ręku pieniądze, czapkę. Dziecko tłamsiło kota. przen.… …

    Słownik języka polskiego

  • 38tuszować — ndk IV, tuszowaćszuję, tuszowaćszujesz, tuszowaćszuj, tuszowaćował, tuszowaćowany 1. «pociągać tuszem rysunek kreślarski» 2. «starać się coś zbagatelizować, łagodzić jakieś przykre sprawy, wrażenia; zacierać jakieś fakty w obawie przed… …

    Słownik języka polskiego

  • 39uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… …

    Słownik języka polskiego

  • 40ułomność — ż V, DCMs. ułomnośćści 1. blm «bycie ułomnym kalekim; kalectwo» Ukrywać swoją ułomność. 2. blm «bycie niedoskonałym, słabym, nieudolnym» Ułomność natury ludzkiej, umysłu. 3. lm MD. ułomnośćści zwykle w lm «ujemne cechy; wady, przywary» Ułomności… …

    Słownik języka polskiego