(swój)

  • 41odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… …

    Słownik języka polskiego

  • 42pokrótce — «w krótkich słowach, nie rozwlekając, nie rozpisując się, w streszczeniu, w skrócie; zwięźle» Opowiedział pokrótce swój życiorys. Wyłożyć pokrótce swój pogląd na sprawę …

    Słownik języka polskiego

  • 43pożalić się — dk VIa, pożalić sięlę się, pożalić sięlisz się, pożalić siężal się, pożalić sięlił się 1. «wypowiedzieć swój żal, smutek; poskarżyć się» Pożalić się matce. Pożalić się na swój los. 2. daw. «ulitować się nad kimś, pożałować kogoś» dziś tylko w… …

    Słownik języka polskiego

  • 44przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… …

    Słownik języka polskiego

  • 45rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… …

    Słownik języka polskiego

  • 46skończoność — ż V, DCMs. skończonośćści, blm 1. książk. «cecha tego, co jest ograniczone w czasie i przestrzeni, co ma swój koniec, swój kres, swoje granice» Skończoność świata. 2. przestarz. «doskonałość, ostateczne wykończenie» Skończoność gestów aktora …

    Słownik języka polskiego

  • 47uwyraźniać — ndk I, uwyraźniaćam, uwyraźniaćasz, uwyraźniaćają, uwyraźniaćaj, uwyraźniaćał, uwyraźniaćany uwyraźnić dk VIa, uwyraźniaćnię, uwyraźniaćnisz, uwyraźniaćnij, uwyraźniaćnił, uwyraźniaćniony «czynić wyraźnym, wyraźniejszym» Uwyraźnić swój stosunek… …

    Słownik języka polskiego

  • 48uznać — dk I, uznam, uznasz, uznają, uznaj, uznał, uznany uznawać ndk IX, uznaję, uznajesz, uznaćwaj, uznaćwał, uznaćwany 1. «dojść do wniosku, że coś jest słuszne, właściwe, konieczne, obowiązujące; orzec» Uznać czyjeś prawa do spadku. Nie uznawać… …

    Słownik języka polskiego

  • 49użalić się — dk VIa, użalić sięlę się, użalić sięlisz się, użal się, użalić sięlił się użalać się ndk I, użalić sięam się, użalić sięasz się, użalić sięają się, użalić sięaj się, użalić sięał się 1. «wypowiedzieć swój żal, ponarzekać, poskarżyć się na coś, na …

    Słownik języka polskiego

  • 50wylać — dk Xb, wylaćleję, wylaćlejesz, wylaćlej, wylaćlał, wylaćlali a. wylaćleli, wylaćlany wylewać ndk I, wylaćam, wylaćasz, wylaćają, wylaćaj, wylaćał, wylaćany 1. «lejąc usunąć płyn z jakiegoś naczynia, spowodować rozlanie się płynu po czymś» Wylać… …

    Słownik języka polskiego