(stwierdzać)

  • 21stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …

    Słownik języka polskiego

  • 22świadectwo — n III, Ms. świadectwowie; lm D. świadectwoectw 1. «dokument stwierdzający pewien fakt lub prawo do czegoś, zwłaszcza dokument stwierdzający ukończenie jakiejś szkoły, kursu, zakończenie pewnego okresu nauki; zaświadczenie» Świadectwo lekarskie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 23utożsamiać — ndk I, utożsamiaćam, utożsamiaćasz, utożsamiaćają, utożsamiaćaj, utożsamiaćał, utożsamiaćany utożsamić dk VIa, utożsamiaćmię, utożsamiaćmisz, utożsamiaćsam, utożsamiaćmił, utożsamiaćmiony «stwierdzać, ustalać tożsamość czegoś albo kogoś z czymś… …

    Słownik języka polskiego

  • 24uwierzytelniać — ndk I, uwierzytelniaćam, uwierzytelniaćasz, uwierzytelniaćają, uwierzytelniaćaj, uwierzytelniaćał, uwierzytelniaćany uwierzytelnić dk VIa, uwierzytelniaćnię, uwierzytelniaćnisz, uwierzytelniaćnij, uwierzytelniaćnił, uwierzytelniaćniony… …

    Słownik języka polskiego

  • 25weryfikować — ndk IV, weryfikowaćkuję, weryfikowaćkujesz, weryfikowaćkuj, weryfikowaćował, weryfikowaćowany «badać, sprawdzać, potwierdzać prawdziwość, autentyczność czegoś; stwierdzać czyjeś kwalifikacje» Weryfikować dokumenty. Weryfikować opinie. Weryfikować …

    Słownik języka polskiego

  • 26wiarogodność — ż V, DCMs. wiarogodnośćści, blm «bycie wiarogodnym; właściwość tego, co jest wiarogodne» Wiarogodność faktu, zeznania. Wiarogodność źródła historycznego. Stwierdzać wiarogodność czyjegoś podpisu. Kwestionować wiarogodność czyjejś informacji …

    Słownik języka polskiego

  • 27widzieć — ndk VIIa, widziećdzę, widziećdzisz, widziećdział, widziećdzieli, widziećdziany 1. «reagować odpowiednimi wrażeniami na bodźce działające na narządy wzroku, postrzegać; rozróżniać przedmioty wysyłające, odbijające lub przepuszczające światło, ich… …

    Słownik języka polskiego

  • 28znak — m III, D. u, N. znakkiem; lm M. i 1. «to co ma poinformować o czymś przez wywołanie określonych skojarzeń (odruchów warunkowych)» Wymieniać znaki porozumiewawcze. Dać znak gestem, spojrzeniem. Robić coś na dany znak. ∆ Znaki diakrytyczne «znaki… …

    Słownik języka polskiego

  • 29certyfikować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, certyfikowaćkuję, certyfikowaćkuje, certyfikowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} stwierdzać coś, potwierdzać certyfikatem; wystawiać certyfikat {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 30dementować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dementowaćtuję, dementowaćtuje, dementowaćany {{/stl 8}}– zdementować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} publicznie stwierdzać nieprawdziwość jakiejś wiadomości (podanej wcześniej przez siebie lub… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień