(smutny)

  • 111rozstanie — n I 1. to samo co rozstanie się. 2. lm D. rozstanieań «rozłąka, chwilowa lub stała» Długie, długotrwałe, przymusowe rozstanie. Lata rozstania. Smutny dzień rozstania. Podczas wojny rozstania były szczególnie bolesne. rozstanie się rzecz. od… …

    Słownik języka polskiego

  • 112smętny — smętnyni, smętnyniejszy 1. poet. «melancholijny, smutny» Smętna melodia, piosenka. Smętny nastrój. Smętne spojrzenie. 2. pot. «byle jaki, nie nęcący, marny» Smętny widok. Smętne perspektywy …

    Słownik języka polskiego

  • 113smutnawy — smutnawywi «trochę smutny» Smutnawa mina. Smutnawy krajobraz …

    Słownik języka polskiego

  • 114smutnie — smutnieej rzad. przysłów. od smutny Smutnie spoglądać na coś …

    Słownik języka polskiego

  • 115smutno — smutnoniej przysłów. od smutny a) w zn. 1: Smutno się robi komuś na myśl o pożegnaniu. Smutno jest bez towarzystwa. Smutno patrzeć, uśmiechać się. Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, smutno mi, Boże! (Słowacki) b) w zn. 2: Mieszkanie wygląda… …

    Słownik języka polskiego

  • 116strapiony — strapionypieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. strapić (p.) strapiony w użyciu przym. «świadczący o czyimś strapieniu, będący objawem, wyrazem czyjegoś strapienia; zmartwiony, smutny, stroskany» Strapiony głos. Strapiona mina, twarz.… …

    Słownik języka polskiego

  • 117tęskny — książk. «pełen smutku, tęsknoty, wywołujący tęsknotę; smutny, rzewny, żałosny» Tęskna melodia, pieśń, zaduma. Tęskny głos, śpiew …

    Słownik języka polskiego

  • 118to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …

    Słownik języka polskiego

  • 119tragiczny — tragicznyni, tragicznyniejszy 1. «właściwy tragedii utworowi dramatycznemu, występujący w niej; piszący tragedie, grający w nich» Aktor tragiczny. Talent tragiczny. Zakończenie tragiczne. 2. «budzący uczucie grozy i rozpaczy, wyrażający te… …

    Słownik języka polskiego

  • 120uśmiech — m III, D. u; lm M. y «lekkie wygięcie ust ku górze, połączone z mimiką twarzy, będące zwykle wyrazem uczuć radości, zadowolenia, niekiedy ironii, zakłopotania itp.; bezgłośny śmiech» Beztroski, godny, promienny, radosny, wesoły uśmiech. Błogi,… …

    Słownik języka polskiego