(skorupa)

  • 71erg — I m III, D. a, N. erggiem; lm M. i fiz. «jednostka pracy (i energii) w układzie CGS (centymetr, gram, sekunda), równa pracy wykonanej przez siłę 1 dyny na drodze 1 cm» ‹z gr.› II m III, D. u, N. erggiem; lm M. i geogr. «pustynia piaszczysta, w… …

    Słownik języka polskiego

  • 72geo- — «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z ziemią, z kulą ziemską, skorupą ziemską, np. geobotanika, geochemia, geofizyka, geografia» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 73geosfera — ż IV, CMs. geosferaerze; lm D. geosferaer geol. geosfery «koncentryczne sfery budowy Ziemi, różniące się między sobą składem chemicznym i stanem skupienia; głównymi geosferami są: litosfera (skorupa ziemska), hydrosfera (powłoka wód ziemskich),… …

    Słownik języka polskiego

  • 74grubieć — ndk III, grubiećeję, grubiećejesz, grubiećej, grubiećbiał, grubiećbieli 1. «stawać się grubszym, zwiększać swoją objętość, rozrastać się; o człowieku: przybierać na wadze, tyć» Skorupa lodu grubieje. Chłopiec grubieje z dnia na dzień. 2. «stawać… …

    Słownik języka polskiego

  • 75hamada — ż IV, CMs. hamadaadzie; lm D. hamadaad geogr. «równina skalna pozbawiona gleby i roślinności, często pokryta czarną skorupą żelazistą; występuje m.in. w Afryce Płn.; pustynia kamienista» ‹ar.› …

    Słownik języka polskiego

  • 76kokos — m IV, D. u a. a, Ms. kokossie; lm M. y 1. «jadalny owoc palmy kokosowej, którego skorupa i włókna są użytkowane w przemyśle, a wysuszony miąższ (kopra) dostarcza cennego oleju; orzech kokosowy» Rozłupać kokos. ◊ pot. Robić (na czymś) kokosy… …

    Słownik języka polskiego

  • 77litosfera — ż IV, CMs. litosferaerze; blm geol. «zewnętrzna, najbardziej sztywna warstwa kuli ziemskiej, sięgająca do głębokości około 80 150 km, obejmująca skorupę ziemską i górną część płaszcza Ziemi; także: sama skorupa ziemska» …

    Słownik języka polskiego

  • 78oceanologia — ż I, DCMs. oceanologiagii, blm «nauka o oceanie jako części hydrosfery, zajmująca się badaniem zjawisk i procesów w nim zachodzących oraz wzajemnymi związkami między oceanem, skorupą ziemską i atmosferą» ‹łac. + gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 79ostryga — ż III, CMs. ostrygaydze; lm D. ostrygayg «Ostrea, małż morski z rodziny o tej samej nazwie, o ciele osłoniętym dwuczęściową skorupą wapienną przyrośniętą do podłoża, żyje w morzach przybrzeżnych ciepłych i umiarkowanych tworząc ławice, poławiany… …

    Słownik języka polskiego

  • 80skorupka — ż III, CMs. skorupkapce; lm D. skorupkapek zdr. od skorupa a) w zn. 1: Skorupka jajka. Skorupki z orzechów. b) w zn. 2: Skorupki z rozbitej miseczki. □ Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci «wady, nałogi nabyte w młodości nie… …

    Słownik języka polskiego