(różnica)

  • 41niuans — m IV, D. u, Ms. niuanssie; lm M. e częściej w lm «drobna, subtelna różnica, ledwie dostrzegalna zmiana; odcień» Niuanse dźwiękowe. Niuanse barw. Zrozumieć wszystkie niuanse tekstu. ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 42odchylenie — n I 1. rzecz. od odchylić. 2. lm D. odchylenieeń «różnica między istniejącym a właściwym stanem czegoś; odstępstwo od normy» Dopuszczalne odchylenie. Odchylenie od normy. Odchylenia temperatury powietrza od średniej. Odchylenia od paradygmatu w… …

    Słownik języka polskiego

  • 43odchyłka — ż III, CMs. odchyłkałce; lm D. odchyłkałek 1. techn. «różnica między wymiarem rzeczywistym przedmiotu i wymiarem nominalnym, przewidzianym w projekcie» Dopuszczalne odchyłki. 2. pot. «odchylenie, odstępstwo od normy» Jego dziwaczny strój stanowił …

    Słownik języka polskiego

  • 44odcień — m I, D. odcieńenia; lm M. odcieńenie, D. odcieńeni 1. «bardziej lub mniej intensywny stopień nasycenia jakiejś barwy; odmiana jakiegoś koloru» Odcienie czerwieni, zieleni. Odcienie niebieskiego koloru. Czyjaś twarz przybrała odcień zielonkawy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 45odejmowanie — n I 1. rzecz. od odejmować. 2. mat. «działanie arytmetyczne odwrotne względem dodawania, polegające na zmniejszaniu jednej wielkości (odjemnej) o drugą (odjemnik), którego wynikiem jest trzecia wielkość zwana różnicą, wyrażane znakiem minus ( )» …

    Słownik języka polskiego

  • 46odkształcenie — n I 1. rzecz. od odkształcić. 2. lm D. odkształcenieeń techn. «zmiana postaci (kształtu lub objętości) jakiegoś ciała, wywołana działaniem sił zewnętrznych, różnicą temperatury itp.; zniekształcenie, deformacja» ∆ Odkształcenie plastyczne… …

    Słownik języka polskiego

  • 47odległość — ż V, DCMs. odległośćści; lm MD. odległośćści 1. «przestrzeń oddzielająca od siebie dwa porównywane pod tym względem punkty; dystans, odstęp, oddalenie» Duża, wielka, znaczna odległość. Odległość od miasta do miasta. Mierzyć odległość. Przebyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 48opóźnienie — n I 1. rzecz. od opóźnić Robić coś z opóźnieniem. 2. «różnica czasu wynikająca z dłuższego niż przewidywano trwania jakiejś czynności» Pociąg przyszedł z opóźnieniem. opóźnienie się rzecz. od opóźnić się …

    Słownik języka polskiego

  • 49pokolenie — n I; lm D. pokolenieeń 1. «potomstwo tych samych rodziców» Rodzina składająca się z kilku pokoleń. Pamiątki, tradycje rodzinne przekazywane z pokolenia na pokolenie. Choroba występująca w drugim pokoleniu. ∆ biol. Przemiana pokoleń «następstwo… …

    Słownik języka polskiego

  • 50postęp — m IV, D. u, Ms. postęppie 1. blm «ciąg procesów, zmian zmierzających ku stanowi coraz doskonalszemu, coraz lepszemu; rozwój, polepszanie się, doskonalenie się» Postęp gospodarczy, techniczny. Postęp dziejowy, cywilizacyjny, moralny, społeczny.… …

    Słownik języka polskiego