(przywołać)

  • 21przywołanie — n I rzecz. od przywołać ∆ Rozmowa z przywołaniem «rozmowa telefoniczna z osobą, która została imiennie wezwana do aparatu przy zamawianiu rozmowy międzymiastowej» ∆ karc. Grać z przywołaniem «grać razem z osobą, która pasowała, przeciwko… …

    Słownik języka polskiego

  • 22przyzwać — dk IX, przyzwaćzwę, przyzwaćzwiesz, przyzwaćzwij, przyzwaćzwał, przyzwaćzwany przyzywać ndk I, przyzwaćam, przyzwaćasz, przyzwaćają, przyzwaćaj, przyzwaćał, przyzwaćany, książk. «zawołać do siebie; dać komuś znak, aby się zbliżył, przybył; wezwać …

    Słownik języka polskiego

  • 23rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… …

    Słownik języka polskiego

  • 24skinąć — dk Vb, skinąćnę, skinąćniesz, skiń, skinąćnął, skinąćnęła, skinąćnęli, skinąćnąwszy «uczynić ruch (zwykle głową lub ręką), gest na znak czegoś, zwłaszcza na znak zgody, przyzwolenia, powitania lub pożegnania; kiwnąć» Skinąć głową, ręką. Skinąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 25skrzyknąć — dk Va, skrzyknąćnę, skrzyknąćniesz, skrzyknąćnij, skrzyknąćnął, skrzyknąćnęła, skrzyknąćnęli, skrzyknąćnięty, skrzyknąćnąwszy skrzykiwać ndk VIIIb, skrzyknąćkuję, skrzyknąćkujesz, skrzyknąćkuj, skrzyknąćiwał, skrzyknąćiwany «krzykiem wezwać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 26strącić — dk VIa, strącićcę, strącićcisz, strąć, strącićcił, strącićcony strącać ndk I, strącićam, strącićasz, strącićają, strącićaj, strącićał, strącićany 1. «trącając, pchając zrzucić coś; spowodować upadek, spadnięcie czegoś» Strącić kogoś z konia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 27upomnieć — dk VIIa, upomniećnę, upomniećnisz, upomniećnij, upomniećniał, upomniećnieli, upomniećniany upominać ndk I, upomniećam, upomniećasz, upomniećają, upomniećaj, upomniećał, upomniećany «zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć… …

    Słownik języka polskiego

  • 28utrzeć — dk XI, utrę, utrzesz, utrzyj, utarł, utarty, utarłszy ucierać ndk I, utrzećam, utrzećasz, utrzećają, utrzećaj, utrzećał, utrzećany 1. «rozdrobnić coś przez tarcie (np. na tarce); zmiażdżyć na drobne cząstki, rozetrzeć na masę przez tarcie» Utrzeć …

    Słownik języka polskiego

  • 29wezwać — dk IX, wezwaćzwę, wezwaćzwiesz, wezwaćzwij, wezwaćzwał, wezwaćzwany wzywać ndk I, wezwaćam, wezwaćasz, wezwaćają, wezwaćaj, wezwaćał, wezwaćany 1. «zawiadomić kogoś, polecić komuś, by przybył, by się stawił gdzieś, przed kimś; przywołać, przyzwać …

    Słownik języka polskiego

  • 30wyczarować — dk IV, wyczarowaćruję, wyczarowaćrujesz, wyczarowaćruj, wyczarowaćował, wyczarowaćowany wyczarowywać ndk VIIIa, wyczarowaćowuję, wyczarowaćowujesz, wyczarowaćowuj, wyczarowaćywał, wyczarowaćywany «przywołać kogoś lub coś, sprawić pojawienie się… …

    Słownik języka polskiego