(przykrości)

  • 41szukać — ndk I, szukaćam, szukaćasz, szukaćają, szukaćaj, szukaćał, szukaćany 1. «sprawdzać gdzieś, zwykle w wielu miejscach, czy ktoś lub coś się tam znajduje; starać się znaleźć, odnaleźć kogoś lub coś; poszukiwać» Szukał jej po całym biurze. Szukać… …

    Słownik języka polskiego

  • 42szykana — ż IV, CMs. szykananie; lm D. szykanaan 1. częściej w lm «rozmyślne stwarzanie przeszkód, utrudnień w celu zrobienia przykrości, dokuczenia komuś; złośliwa przykrość» Bezmyślne, dokuczliwe, nieustanne szykany. Cierpieć, znosić szykany z czyjejś… …

    Słownik języka polskiego

  • 43szykanować — ndk IV, szykanowaćnuję, szykanowaćnujesz, szykanowaćnuj, szykanowaćował, szykanowaćowany «robić komuś rozmyślne przykrości, utrudnienia, szykany; dręczyć, prześladować» Szykanować kogoś uparcie. Był szykanowany przez kolegów biurowych. szykanować …

    Słownik języka polskiego

  • 44uodporniać — + rzad. uodparniać ndk I, uodporniaćam, uodporniaćasz, uodporniaćają, uodporniaćaj, uodporniaćał, uodporniaćany uodpornić dk VIa, uodporniaćnię, uodporniaćnisz, uodporniaćnij, uodporniaćnił, uodporniaćniony «czynić odpornym, niewrażliwym na coś;… …

    Słownik języka polskiego

  • 45wyleźć — dk XI, wyleźćlezę, wyleźćleziesz, wyleźćleź, wyleźćlazł, wyleźćlazła, wyleźćleźli, wyleźćlazłszy wyłazić ndk VIa, wyleźćłażę, wyleźćzisz, wyleźćłaź, wyleźćził 1. pot. «leząc wyjść, wydobyć się skądś, z wnętrza czegoś, zwłaszcza przez wąski otwór; …

    Słownik języka polskiego

  • 46zamącić — dk VIa, zamącićcę, zamącićcisz, zamącićmąć, zamącićcił, zamącićcony rzad. zamącać ndk I, zamącićam, zamącićasz, zamącićają, zamącićaj, zamącićał, zamącićany 1. «bełtając, mieszając uczynić mętnym, nieprzezroczystym; wzburzyć, zmącić» Zamącić wodę …

    Słownik języka polskiego

  • 47zazdrość — ż V, DCMs. zazdrośćści, blm 1. «uczucie przykrości, żalu spowodowane czyimś powodzeniem, szczęściem, stanem posiadania itp. i chęć posiadania tego samego» Patrzeć, spoglądać na coś z zazdrością. Mówić coś przez zazdrość. Żółknąć z zazdrości na… …

    Słownik języka polskiego

  • 48zjadliwy — zjadliwywi, zjadliwywszy 1. «skłonny do robienia innym przykrości; sprawiający przykrość; złośliwy, dokuczliwy, uszczypliwy, szyderczy» Zjadliwy krytyk, satyryk. Zjadliwy dowcip, przytyk, żart. Zjadliwa krytyka, satyra. Zjadliwa drwina, ironia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 49złośliwość — ż V, DCMs. złośliwośćści 1. blm «złośliwe usposobienie, złośliwy charakter kogoś lub czegoś» Wrodzona złośliwość. Mówić, zwracać się do kogoś ze złośliwością. ◊ pot. Małpia złośliwość «wyjątkowa złośliwość, stała chęć dokuczania, robienia komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 50złośliwy — złośliwywi, złośliwywszy 1. «skłonny do robienia komuś przykrości, lubiący dokuczyć; wyrażający takie intencje, sprawiający przykrość; zjadliwy, dokuczliwy, uszczypliwy» Człowiek złośliwy. Złośliwe słowa, intencje. Złośliwa aluzja, plotka, uwaga …

    Słownik języka polskiego