(przesądzać)

  • 21mucha — ż III, CMs. musze; lm D. much 1. «Musca domestica, dwuskrzydły owad z rodziny o tej samej nazwie, bardzo pospolity, niebezpieczny z powodu przenoszenia drobnoustrojów chorobotwórczych» Dokuczliwa, natrętna mucha. Brzęczenie much. Opędzać się od… …

    Słownik języka polskiego

  • 22pałka — ż III, CMs. pałkałce; lm D. pałkałek 1. «gruby kij, zwykle tępo zakończony» Uderzyć, walić kogoś pałką. ∆ Pałka gumowa «pręt gumowy z uchwytem, noszony przez policjantów jako rodzaj broni» ∆ Korona z (pięcioma, siedmioma, dziewięcioma) pałkami… …

    Słownik języka polskiego

  • 23pikować — ndk IV, pikowaćkuję, pikowaćkujesz, pikowaćkuj, pikowaćował, pikowaćowany 1. «przeszywać dwa materiały (wierzch z jakimś spodem), często przełożone watą, wełną, watoliną itp., tworząc wzór» Pikować szlafrok. Pikowana kołdra. Kurtka pikowana… …

    Słownik języka polskiego

  • 24pochwała — ż IV, CMs. pochwałaale; lm D. pochwałaał «wyrażenie uznania, pochwalenie; uwydatnienie zalet kogoś lub czegoś» Zasłużona, wielka, przesadna, niezasłużona pochwała. Ustna pochwała. Pochwała na piśmie. Pochwała rozumu, czyjejś pracowitości,… …

    Słownik języka polskiego

  • 25predestynować — ndk IV, predestynowaćnuje, predestynowaćował, predestynowaćowany książk. «przeznaczać do czegoś; przesądzać o czymś» Kwalifikacje predestynują kogoś do jakiegoś zawodu, na jakieś stanowisko. ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 26przesada — ż IV, CMs. przesadaadzie, blm 1. «przejaskrawione ujęcie, przedstawienie, naświetlenie czegoś, przebranie miary w czymś» Przesada w ubiorze. Przesada w ostrożności, w troskliwości. Przesada w pochwałach. Zachwycać się czymś z przesadą. Nie było… …

    Słownik języka polskiego

  • 27przesądzić — dk VIa, przesądzićdzę, przesądzićdzisz, przesądzićsądź, przesądzićdził, przesądzićdzony przesądzać ndk I, przesądzićam, przesądzićasz, przesądzićają, przesądzićaj, przesądzićał, przesądzićany «z góry coś osądzić; orzec, zawyrokować o czymś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 28sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… …

    Słownik języka polskiego

  • 29szaleć — ndk III, szalećeję, szalećejesz, szalećej, szalećlał, szalećeli 1. «zwykle pod wpływem silnych uczuć zachowywać się w sposób nieopanowany, gwałtowny; wariować, fiksować» Szaleć z bólu, z miłości, z radości, z rozpaczy, ze szczęścia, z wściekłości …

    Słownik języka polskiego

  • 30szarżować — ndk IV, szarżowaćżuję, szarżowaćżujesz, szarżowaćżuj, szarżowaćował 1. «nacierać, atakować (zwłaszcza o kawalerii)» 2. «przesadzać w czymś, brawurować (zwłaszcza w grze aktorskiej); przejaskrawiać coś» ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego