(przeciwstawne)

  • 1biegun — 1. Być, stać itp. na dwóch biegunach, na (dwóch) przeciwnych, przeciwległych biegunach «różnić się od siebie w sposób zasadniczy, reprezentować przeciwstawne stanowiska, poglądy, płaszczyzny itp., stanowić krańcowe przeciwieństwa»: Jesteśmy na… …

    Słownik frazeologiczny

  • 2opozycja — ż I, DCMs. opozycjacji; lm D. opozycjacji 1. «przeciwstawianie się komuś (czemuś) indywidualnie i doraźnie lub zespołowo w sposób zorganizowany; przeciwdziałanie, opór, protest» Gwałtowna, ostra opozycja. Opozycja przeciw komuś, czemuś. Budzić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 3ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4ambiwalencja — ż I, DCMs. ambiwalencjacji 1. lm D. ambiwalencjacji (ambiwalencjacyj) «dwuwartościowość, dwuznaczność, przeciwstawność; to, co jest dwuwartościowe, dwuznaczne, przeciwstawne» ∆ lit. Ambiwalencja metryczna «spełnianie przez utwór literacki wymagań …

    Słownik języka polskiego

  • 5ambiwalentny — «dwuwartościowy, dwuznaczny, zawierający elementy przeciwstawne» Ambiwalentny stosunek kogoś do czegoś. ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 6antonim — m IV, D. u, Ms. antonimmie; lm M. y «jeden z pary wyrazów mających znaczenie przeciwstawne, np. upał mróz» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 7antonimiczny — «mający przeciwstawne znaczenie» Wyrazy antonimiczne …

    Słownik języka polskiego

  • 8antyteza — ż IV, CMs. antytezazie; lm D. antytezaez 1. «twierdzenie przeciwstawne w stosunku do innego (do tezy); niekiedy ogólniej: przeciwstawienie, przeciwieństwo, kontrast» 2. filoz. «w dialektyce Hegla: drugie stadium trójstopniowego rozwoju… …

    Słownik języka polskiego

  • 9biegun — m IV, D. a, Ms. biegunnie; lm M. y 1. zwykle w lm «wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach itp.» Bieguny kołyski. Koń na biegunach. 2. B.=D. przestarz. «szybki koń; rumak» Dosiąść bieguna. 3. fiz. «jeden z dwu… …

    Słownik języka polskiego

  • 10dys- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: rozdzielenie, oddzielenie lub przeczenie, brak czego, nadający wyrazom znaczenie negatywne, przeciwstawne, np. dysharmonia, dyshonor» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego