(ponadto)

  • 21inny — inni «zaimek nieokreślony; nie ten, nie ten sam; drugi, dalszy, pozostały; nie taki, nie taki sam, różny, odmienny, zmieniony, nowy» Dziewczyna z innej wsi. Inny z niego człowiek (się zrobił) teraz. Jest inny niż wszyscy. Ma inne niż dawniej… …

    Słownik języka polskiego

  • 22język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …

    Słownik języka polskiego

  • 23kruszywo — n III, Ms. kruszywowie; lm D. kruszywoszyw bud. «drobny materiał pochodzenia mineralnego lub organicznego stosowany przede wszystkim do produkcji zapraw budowlanych i betonów, a ponadto jako podsypka pod nawierzchnie dróg i tory kolejowe»… …

    Słownik języka polskiego

  • 24mostek — m III, D. mostektku, N. mostektkiem; lm M. mostektki 1. «mały most; kładka» Mostek nad strumykiem, na kanale. 2. «przednia część tuszy zwierzęcej, zwykle cielęcej lub baraniej; mięso łącznie z kośćmi żebrowymi» Mostek cielęcy faszerowany. 3. anat …

    Słownik języka polskiego

  • 25nauczanie — n I rzecz. od nauczać Nauczanie języków obcych. ∆ Nauczanie programowane «metoda nauczania polegająca na używaniu maszyn uczących lub specjalnie skonstruowanych podręczników» ∆ Nauczanie zaoczne «studia dla pracujących polegające głównie na… …

    Słownik języka polskiego

  • 26plus — m IV, D. a, Ms. plusie; lm M. y 1. «znak matematyczny zapisywany w postaci krzyżyka między liczbami lub wyrażeniami dla oznaczenia dodawania» Dwa plus dwa równa się cztery. ◊ Plus minus «mniej więcej, około, w przybliżeniu» 2. «znak matematyczny… …

    Słownik języka polskiego

  • 27po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 28po wtóre — książk. «po drugie, następnie, ponadto» …

    Słownik języka polskiego

  • 29śnieć — ż V, DCMs. śnieci; lm M. śniecie, D. śnieci «grzyb z rodziny śnieciowatych; najbardziej znane gatunki: śnieć cuchnąca pszenicy, zakażająca pszenicę, której ziarno wypełnia się sproszkowaną, ciemnobrunatną masą zarodników o zapachu śledziowym oraz …

    Słownik języka polskiego

  • 30wtóry — przestarz. «następujący po pierwszym, będący powtórzeniem pierwszego; drugi» ◊ Po wtóre «przy wyliczaniu: po drugie; ponadto, następnie» Po pierwsze obrażasz mnie, po wtóre nie mówisz prawdy …

    Słownik języka polskiego