(pogrążyć się)

  • 21zagłębić — dk VIa, zagłębićbię, zagłębićbisz, zagłębićgłęb, zagłębićbił, zagłębićbiony zagłębiać ndk I, zagłębićam, zagłębićasz, zagłębićają, zagłębićaj, zagłębićał, zagłębićany «zanurzyć coś głęboko, zapuścić w głąb czegoś, umieścić w głębi, we wnętrzu… …

    Słownik języka polskiego

  • 22marzenie — n I; lm D. marzenieeń 1. «dowolne przypadkowe kojarzenie wyobrażeń; fantazjowanie, rojenie; obraz myślowy czegoś upragnionego, przedmiot pragnień i dążeń; dążenie, pragnienie» Niedościgłe, niedoścignione, piękne, przyjemne, próżne, płonne, śmiałe …

    Słownik języka polskiego

  • 23utonąć — dk Vb, utonąćnę, utonąćniesz, utoń, utonąćnął, utonąćnęła, utonąćnęli, utonąćnąwszy 1. «stracić życie wskutek pogrążenia się w wodzie, pogrążyć się w wodzie, pójść na dno» Chłopiec utonął w rzece. Rzucony kamień utonął w wodzie. ◊ książk. Coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 24zmartwić — dk VIa, zmartwićwię, zmartwićwisz, zmartw, zmartwićwił, zmartwićwiony «stać się przyczyną czyjegoś smutku, czyjejś zgryzoty; zasmucić» Matkę zmartwiła choroba syna. Zmartwić nauczyciela nieposłuszeństwem. zmartwić się «pogrążyć się w smutku,… …

    Słownik języka polskiego

  • 25zasmucić — dk VIa, zasmucićcę, zasmucićcisz, zasmucićsmuć, zasmucićcił, zasmucićcony zasmucać ndk I, zasmucićam, zasmucićasz, zasmucićają, zasmucićaj, zasmucićał, zasmucićany «uczynić kogoś smutnym, wywołać smutek u kogoś; zmartwić, przygnębić kogoś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 26medytacja — ż I, DCMs. medytacjacji; lm D. medytacjacji (medytacjacyj) 1. książk. zwykle w lm «zagłębianie się w myślach, zamyślenie się; rozpamiętywanie, rozważanie, namyślanie się» Smutne, bolesne, długie medytacje. Medytacje nad czymś a. o czymś. Pogrążyć …

    Słownik języka polskiego

  • 27obłożyć — dk VIb, obłożyćżę, obłożyćżysz, obłożyćłóż, obłożyćżył, obłożyćżony rzad. obkładać ndk I, obłożyćam, obłożyćasz, obłożyćają, obłożyćaj, obłożyćał, obłożyćany «kładąc coś na czymś, dokoła czegoś otoczyć, pokryć, przykryć» Obłożyć głowę lodem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 28ucichnąć — dk Vc, ucichnąćnę, ucichnąćniesz, ucichnąćnij, ucichnąćnął a. ucichł, ucichnąćnąwszy a. ucichłszy rzad. ucichać ndk I, ucichnąćam, ucichnąćasz, ucichnąćają, ucichnąćaj, ucichnąćał 1. «stać się cichszym, mniej słyszalnym; przestać być słyszalnym,… …

    Słownik języka polskiego

  • 29lektura — ż IV, CMs. lekturaurze; lm D. lekturaur 1. «czytanie» Lektura gazet, książek. Zająć się lekturą. Pogrążyć się, zatopić się w lekturze. 2. «to, co się czyta lub co należy przeczytać; spis książek przeznaczonych do przeczytania» Lektura szkolna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 30topiel — ż V, DCMs. topielli; lm M. e, D. topielli «głębokie miejsce w rzece, jeziorze; wzburzone, pieniące się wody w takim miejscu; także grząskie bagna, w których można się utopić» Wodna topiel. Hucząca, kłębiąca się topiel. Utonąć w topieli. Pogrążyć… …

    Słownik języka polskiego