(początkowy)

  • 21pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… …

    Słownik języka polskiego

  • 22piruetka — ż III, CMs. piruetkatce; lm D. piruetkatek lotn. «złożona figura akrobacji lotniczej, polegająca na wykonaniu w locie pionowym w górę pełnej beczki sterowanej i wyprowadzeniu samolotu do lotu poziomego na początkowy kurs; piruecik» …

    Słownik języka polskiego

  • 23prapoczątek — m III, D. prapoczątektku, N. prapoczątektkiem; lm M. prapoczątektki «najdawniejszy okres początkowy» Prapoczątki rodzaju ludzkiego. Prapoczątki sztuki …

    Słownik języka polskiego

  • 24prostata — ż IV, CMs. prostataacie; lm D. prostataat anat. «gruczoł u mężczyzn i samców ssaków, otaczający początkowy odcinek cewki moczowej; wydzielina jego wchodzi w skład nasienia; gruczoł krokowy, stercz» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 25proto- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający pierwszeństwo w czasie, kolejności, stanowisku itp. tego, o czym mówi drugi człon wyrazu; przed ; najdawniejszy, początkowy, pierwszy, pierwotny, np.: protogwiazda, protorenesans, prototyp» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 26prowadnica — ż II, DCMs. prowadnicacy; lm D. prowadnicaic techn. «element służący do prowadzenia, czyli nadawania określonego kierunku ruchu innemu elementowi (prowadnikowi)» ∆ wojsk. Prowadnica rakietowa «element niektórych wyrzutni rakietowych (szyny, rura… …

    Słownik języka polskiego

  • 27prymarny — książk. «pierwszy, pierwotny, początkowy» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 28roboczy — 1. «przeznaczony do pracy, na pracę; wykonujący pracę, pomagający w pracy, ułatwiający pracę; należny za pracę» Brygada robocza. Karta robocza. Ubranie robocze. Zwierzę robocze. ∆ Dniówka robocza «liczba godzin przepracowanych przez jednego… …

    Słownik języka polskiego

  • 29roz- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników (często od wyrazów nie będących czasownikami) oznaczający» a) «różnokierunkowość w ruchu przestrzennym, np. rozbiec się, rozjechać się» b) «rozdrobnienie, podzielenie czegoś na… …

    Słownik języka polskiego

  • 30rozrusznik — m III, D. a, N. rozrusznikkiem; lm M. i 1. «urządzenie do uruchamiania (rozruchu) tłokowego silnika spalinowego; starter» Rozrusznik pneumatyczny, elektryczny, bezwładnościowy. Dźwignia rozrusznika. ∆ med. Rozrusznik serca «aparat wytwarzający… …

    Słownik języka polskiego