(piechotą)

  • 101piechtą — + na piechtę w użyciu przysłów., gw. «nie używając środka lokomocji, na własnych nogach; piechotą, na piechotę» …

    Słownik języka polskiego

  • 102pieszo — «nie używając żadnego środka lokomocji, na własnych nogach; piechotą, na piechotę» Iść, pójść, udać się gdzieś pieszo. Chodzić do pracy, do szkoły pieszo. Przebyć część drogi pieszo …

    Słownik języka polskiego

  • 103przeciwpiechotny — wojsk. «stosowany, używany przeciw piechocie, przeznaczony do walki z piechotą» Miny, rakiety przeciwpiechotne …

    Słownik języka polskiego

  • 104przydrałować — dk IV, przydrałowaćłuję, przydrałowaćłujesz, przydrałowaćłuj, przydrałowaćował pot. «przyjść piechotą, śpiesząc się» Przydrałować do domu …

    Słownik języka polskiego

  • 105rozwijać — ndk I, rozwijaćam, rozwijaćasz, rozwijaćają, rozwijaćaj, rozwijaćał, rozwijaćany rozwinąć dk Vb, rozwijaćnę, rozwijaćniesz, rozwijaćwiń, rozwijaćnął, rozwijaćnęła, rozwijaćnęli, rozwijaćnięty, rozwijaćnąwszy 1. «rozprostowywać coś zwiniętego,… …

    Słownik języka polskiego

  • 106wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować …

    Słownik języka polskiego

  • 107wojsko — n II, N. wojskokiem 1. lm D. wojsk «siły zbrojne państwa, armia; regularne oddziały określonego rodzaju sił zbrojnych» Wojsko polskie. Wojska sojusznicze. Wojska nieprzyjacielskie. Wojsko frontowe, liniowe. Dowódcy wojsk. Oddziały wojska …

    Słownik języka polskiego

  • 108wyprzeć — I dk XI, wyprzećprę, wyprzećprzesz, wyprzećprzyj, wyprzećparł, wyprzećparty, wyprzećparłszy wypierać ndk I, wyprzećam, wyprzećasz, wyprzećają, wyprzećaj, wyprzećał, wyprzećany «prąc, pchając usunąć coś skądś, usunąć siłą kogoś lub coś; wypchnąć»… …

    Słownik języka polskiego

  • 109zetrzeć — dk XI, zetrzećtrę, zetrzećtrzesz, zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy ścierać ndk I, zetrzećam, zetrzećasz, zetrzećają, zetrzećaj, zetrzećał, zetrzećany 1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim,… …

    Słownik języka polskiego

  • 110droga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. drodze; lm D. dróg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pas ziemi, zwykle utwardzony, łączący oddalone od siebie miejsca, przeznaczony do poruszania się ludzi i pojazdów : {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień